به گزارش شرق پرس حمید چیت چیان برای چندمین بار پس از روی کار آمدنش به عنوان وزیر نیرو در دولت حسن روحانی ،مواضع کاملا یکجانبه و پر از تشویش و ضرر در مورد شمال کشور و به ویژه استان مازندران اتخاذ کرده است.
چیت چیان که خود را یکی از نیروهای عملیاتی و مبتنی بر عقلانیت در دولت حاضر می داند به دفعات ثابت کرد که حد اقل در مورد مازندران به مباحث زیست محیطی توجه چندانی ندارد و به تبعات سخنان نسنجیده خود در این باره فکر نکرده است و یا اینکه ما عقلانیتی در این مورد مشاهده نمی کنیم.
چندی پیش بود که او در حضور رسانه ها از “ناگزیر” بودن انتقال آب دریاچه مسموم و در حال خشک شدن خزر به کویر مرکزی و سمنان خبر داد و اظهار داشت که ما چاره ای جز انجام این کار نداریم!
این سخنان در حالی در دولت جدید دوباره بر سر زبان ها افتاده است که بسیاری از کارشناسان و صاحبنظران انجام این عمل را در منافات با مسائل زیست محیطی می دانند و معتقدند که در صورتی که چنین تصمیمی عملیاتی شود همگان شاهد اتفاقات ناگواری در حوزه محیط زیست کشور خواهند بود.
با این وجود گویا گوش آقایان به این حرف ها بدهکار نیست و به هر دلیلی سعی دارند حتی به قیمت نابودی طبیعت نیمه جان شمال کشور ،کویر مرکزی را از تشنگی در آورند.
اما در تازه ترین اظهارات ضد شمالی چیت چیان ما شاهد علنی شدن مواضع او و همفکرانش در مورد رودخانه های دو هزار و سه هزار تنکابن هستیم .
این وزیر پر سر و صدای دولت که از ظاهرا اظهار نظر کردن های اینچنینی خوشش می آید آنطور که گفته است در صدد است تا با انواع و اقسام روش ها از جمله “بازچرخانی” مسیر این رودخانه ها به سمت تهران و البرز و دیگر استان های کشور بخشی از کم آبی ناشی از خشکسالی های اخیر را جبران نماید غافل از اینکه اکو سیستم مسیر رودخانه در طی هزاران سال شکل گرفته است و هر گونه دست کاری در این روند طبیعی منجر به نابودی و از بین رفتن طبیعت و محیط زیست منطقه خواهد شد.
اساسا از لحاظ روند امور اداری هم علنی کردن مباحثی که در حد طرح و نظریه هستند نه به صلاح دولتمردان است و نه در بدنه دولت مرسوم است که کار کارشناسی نشده را اعلام کنند.
حتی در مورد انتقال آب دریاچه آلوده خزر به کویر سمنان هم هنوز اعلام رسمی از سوی نهاد های ذیربط انجام نشده است و این طرح همچنان پس از گذشت چندین سال با اما و اگر های فراوان مواجه است. دولت احمدی نژاد که قرار بود با اعتباری بالغ بر دوهزار میلیارد تومان چنین پروژه ای را استارت بزند در نهایت به یک کلنگ زنی نمادین و استقرار چند بیل و کلنگ در کنار ساحل بسنده کرد.
البته وجه مشترک دولت گذشته و فعلی در نفوذ “سمنانی ها” در بدنه دولت و اصرار غیر کارشناسی اینها در آغاز این عملیات پر از ضرر و زیان برای شمال کشور است.
در مورد “بازچرخانی” رودخانه های مهم تنکابن هم به نظر می رسد که دوباره رد پای سودجویان و ذی نفعان به طبیعت بکر شمال نمایان شده است که سعی دارند با متاثر کردن وزرایی مانند چیت چیان که در اتخاذ مواضع زیان بار برای شمال صاحب سبک است به اهداف و امیال خود دست یابند. البته طبق معمول آنجه در میان این هیاهو گُم است اظهار نظر یا سخنانی له یا علیه این مسائل توسط مسئولان و نمایندگان مازندران است که طبق معمول در حال چرت زدن و بازی با آمار و ارقام هستند.
وارش
