حالا باید دید با توجه به ماه های پرتنش آینده و نزدیکی دو انتخابات مهم خبرگان و مجلس، آیا نهادهای دیگر و مسئول نیز از این اولتیماتوم قانونی و رفتن به سمت فعالیت حرفه ای خبری استقبال می کنند؟
کافی است در گوگل چند ثانیه سرچ کنید تا انبوهی از گلایههای مسئولان کشور در تکذیب و یا تصحیح یک خبر رسانهای شده را به دست آورید. از مسئولان قوه قضائیه تا مجلس و دولت و نهادهای نظامی و امنیتی و… همه و همه هم از سایتهایی گلایه دارند که هیچگاه کسی نام دقیقی از آنها نمیبرد و نشانی از آنها نمیدهد و در عبارتی کلی رسانهها به رعایت اخلاق حرفهای توصیه میشوند!
این سؤال پیش میآید که این سایتهای خبری که متأسفانه گاه مرجع اطلاعرسانی و پیشگام رسانههای رسمی و با شناسنامه میشوند از کجا در فضای مجازی کشور سر بلند کردهاند و با چه تابلویی در حال فعالیت هستند؟
آیا گلایههای مسئولان نظام برای برخورد با این هرزنامهها و زردنامهها و شب نامه های آنلاین که در پوشش خبری و اطلاعرسانی، حیثیت فعالان واقعی این عرصه را نیز لکهدار میکنند، برای برخورد قاطع کافی نیست؟
آیا گلایههای مراجع عظام از برخی خبرسازیها و بیحرمتیها در این رسانهها برای برخورد جدی، کافی نیست؟
آیا تأکیدات مؤکد رهبر انقلاب در خصوص سالمسازی فضای رسانهای به ویژه در حوزه مجازی و توصیههای مکرر ایشان در خصوص رعایت اخلاق برای عزم جمعی در خصوص فعالیت این شبنامههای الکترونیکی کافی نیست؟
آیا با توجه به شعار سال ۹۴ و نزدیکی انتخابات میتوان به تحقق این شعار در چنین فضای مخرب و حاشیهداری، امید داشت؟
وقتی اغلب این سایتهای گاه پربیننده، از صفحات شخصی بازیگران و چهرههای نامآشنا، خبرسازیهای غیر اخلاقی میکنند، از ابزارهای نوین اطلاعاتی استفاده ابزاری دارند و گاهی شنیدههای تأیید نشده را چنان آب و تاب میدهند که لیدر فضای اطلاعرسانی میشوند و بعدها معلوم میشود، خبری در کار نبوده و یا گاه طوری کلیکها و کامنتهایشان بر متن خبر تأثیر میگذارد که خوراک خوبی برای اتاقهای عملیات روانی دشمن میشود، نباید با آنها برخورد کرد؟
واقعاً قرار نیست، آنها که در سودای کلیک و رنکینگ و در هوای تبلیغ جدیدترین لباس بازیگران زن هالیوودی و تازهترین مد آرایشی، خبرهای جنسی و حوادث را با ملغمهای از خبرهای سیاسی روز روی خط میگذارند، از جرگه فعالان زحمتکش و شناسنامهدار فضای مجازی جدا شوند؟
چه کسی مسئول این همه سایتهای زرد و پرحاشیهای است که مدعی اطلاعرسانی هستند اما چیزی جز عکس و فیلم و تیترهای زرد و خبرهای به اصطلاح داغ مثبت ۱۸ ندارند؟ واقعاً آیا ارادهای برای سازماندهی و ساماندهی این سایتهای بیشناسنامه هست؟
پارسینه در انتها می نویسد: آیا ارشاد به تنهایی می تواند با سایت های قارچ گونه ای که با کمترین هزینه، بدون هیچ نام و نشانی، هر روز فضای مجازی را نا امن تر می کنند، برخورد کند؟ ایا قوه قضائیه در استقبال از اطلاعیه جدید و شاید اتمام حجت وزارت ارشاد با سایت های مجوز دار، پا به میدان می گذارد؟ آیا پس از رسیدگی به شفافیت و رعایت قانون از سوی سایت های خبری دارای مجوز، نوبت به هرس علف هرزهای فضای اطلاع رسانی مجازی می شود و قوه قضائیه با قاطعیت با این سایت های بدون مجوز و ملقب به شبنامه های سیاسی – اجتماعی برخورد می کند یا اینکه مسئولیت این برخورد را به ارشاد می سپارد و با نظارت دقیق از این پالایش بسیاری حیاتی حمایت می کند؟