از این صحنه های زشت که متکدیان بوجود می آورند در شهری همچون ساری به عنوان مرکز یک استان گردشگر پذیر و برجسته نمی توان به سادگی گذشت و امیدواریم مسئولین مربوط نسبت به این مسئله مسئولیت پذیر باشند.

vafaenejad-shaaban

 

شرق پرس: چهره مرکز مازندران را در نزد مهمانان و مسافران زشت مبدل ساخته است؛ در بلوارهایی چون امیر مازندرانی، بلوار ارتش، بلوار کشاورز، خیابان ملامجدالدین، تقاطع شهبند، میدان حضرت امام(ره) و … شاهد حضور مکدیانی هستیم که از شهروندان درخواست کمک های مالی دارند.

 

 

دین اسلام، تکدی گری را بسیار منفور دانسته و آن را سخت مورد مذمت و سرزنش قرار داده، دستور می دهد که مردم تن به مذلت و خواری ندهند و دست گدایی دراز نکنند ؛ پیامبر اسلام فرموده است: اگر مردم می دانستند در سوال وتکدی چه بدی هایی وجود دارد هرگز کسی از کسی چیزی درخواست نمی کرد.

 

تکدی گری امروز به یکی از معضلات اجتماعی شهرهای بزرگ تبدیل شده و گریبان بیشتر جوامع بزرگ شهری را گرفته است.

 

تجربه نشان داده است که عمده افرادی که به تکدی گری می پردازند، افراد سودجویی هستند که با سوء استفاده از عواطف مردم اقدام به تکدی گری می کنند.

 

هریک از ما روزانه در گذر از خیابان، کوچه، اتوبوس و… به متکدیانی برمی خوریم که با بهانه های گوناگون، نگاه ترحم آمیز دیگران را متوجه خود کرده و از آنان درخواست کمک می کنند.

 

گدایی یا تکدی گری پدیده ای اجتماعی است که در بیشتر جوامع و به شکل ها و شیوه های گوناگون دیده می شود و چهره ای زشت و نامتعادل از جامعه را به نمایش می گذارد.

 

این پدیده از علل و عوامل اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و … موجود در جامعه ناشی می شود و می تواند بستری خطرناک برای بسیاری از مسائل و مشکلات اجتماعی دیگر باشد. شیوه‏های گدایی گرچه متفاوتند اما همه از یک اصل تبعیت می‏کنند و آن تلاش برای کسب پول بیشتر به هر طریق است، بنابراین تکدی‏گری را باید آبستن معضلات اجتماعی متعددی قلمداد کرد، چراکه بیشتر بررسی های انجام شده از رابطه بین گدایی و اعتیاد، بزهکاری، خودکشی، فساد و فحشا، سرقت و… حکایت می‏کنند.

 

علل دیگری مانند فقر مادی و ناکامی اقتصادی، فقر فرهنگی، اعتیاد، رخوت و سستی، مهاجرت، معلولیت، بی‏مهری و غیره نیز ممکن است موجب شود که جوان یا سالمندی به گدایی روی آورد که به طور قطع، تبعات ناخوشایند این معضل بزرگ اجتماعی در کوتاه مدت و بلندمدت تاثیرات منفی بسیاری بر ساختار اجتماعی جامعه وارد خواهد کرد.

 

متأسفانه وجود انواع کودکان و حتی افراد میانسال و سالمند در تقاطع ها و ورودی ها و خروجی ها و حتی بلوارهایی که حکم کمربندی های داخل شهری را دارند، چهره مرکز مازندران را در نزد مهمانان و مسافران زشت مبدل ساخته است؛ در بلوارهایی چون امیر مازندرانی، بلوار ارتش، بلوار کشاورز، خیابان ملامجدالدین، تقاطع شهبند، میدان حضرت امام(ره) و … شاهد حضور مکدیانی هستیم که از شهروندان درخواست کمک های مالی دارند؛ استفاده از وجود کودکان معصوم دختر و پسر با سنین کم برای ترحم از مردم این شهر، چهره ای تأمل برانگیز بر شهر ترسیم کرده است؛ براستی مسئولیت مستقیم جمع آوری و نگهداری متکدیان در مرکز استان بر عهده چه ارگان یا اداره ای است؟ البته وجود بیماران روانی و معتادین در اماکن عمومی خود داستان نگران کننده ای را به وجود آورده است؛ در میدان ساعت و در ابتدای خیابان مدرس یک قطعه زمین خاکی وجود دارد که متأسفانه به محل سرویس بهداشتی برای اراذل و اوباش تبدیل شده و معتادان در خیابان های اصلی برای گرفتن کمک مالی در کنار وجود متکدیان خود داستان غم انگیز دیگری را پدید آورده است.

 

به هر حال از این صحنه های زشت در شهری همچون ساری به عنوان مرکز یک استان گردشگر پذیر و برجسته نمی توان به سادگی گذشت و امیدواریم مسئولین مربوط نسبت به این مسئله مسئولیت پذیر بوده و اقدامات تأمینی لازم را معمول دارند .

 

تکدی گری در مقابل مشکلات اقتصادی، معضلات فرهنگی و اجتماعی را شامل می شود و می پروراند که اگر با روند کنونی پیش رویم نیاز به منابع مالی بسیار، زمان طولانی و دستگاههای بیشتر است که با این پدیده مبارزه کنیم.

 

چه خوب است که در این روزها بیشتر به مسوولیت های محوله و اصلاح قانون پرداخته شود تا از آسیب های بزرگتر جلوگیری شود.

 

گسترش و انتقال بیماری هایی چون ایدز و هپاتیت توسط تکدی گرها، سلامت جامعه را به شدت در معرض خطر قرار می دهد چرا که سازمان های مربوطه گرفتار کم کاری هستند و احتمال بازگشت بیماران و معتادین متکدی به فضای جامعه پس از جمع آوری آنها وجود دارد.