به عقیده صاحبنظران اماکن تاریخی شهرستان بهشهر دچار بحران شدیدی است و اوضاع نگران کننده ای به خود گرفته است تنها درصد ناچیزی از اماکن تاریخی این شهرستان نگهبانی و حراست می شود و الباقی ، به امان خدا رها شده اند.

 محمد رضا ضابط حال ناخوش اماکن تاریخی بهشهر

 

 

شرق پرس:  بی درایتی و بی برنامگی برخی مسئولان نسبت به صنعت پولساز گردشگری در شهرستان بهشهر جای بسی تامل دارد.

 

 

براستی سرپرست نمایندگی میراث فرهنگی و گردشگری این شهرستان در طی ۳ سال برای توسعه گردشگری و حفظ میراث فرهنگی  شهرستان بهشهر چه کرده است؟ دلیل خاموشی چراغ برق محور التپه به مجموعه تاریخی عباس آباد  چیست ؟ عدم بازدید گردشگران از چشمه عمارت و منطقه میانکاله در چیست ؟ در صورتی که زمان زیادی به آغاز سفر های نوروزی نمانده هیچ طرح و تمهیدی برای بهبود گردشگری بهشهر دیده نمی شود.

 

از مسئولین توقع توسعه در زیرساختهای گردشگری نداریم، اما این انتظار چیز زیادی نیست که بتوانند با حفظ این میراث آن را به نسل بعد منتقل نمایند و نشود مانند ببر مازندران که پس از انتقاض حسرت به دل بمانیم.

 

اماکن تاریخی که یا در حصار عده ای معدود می باشد و مسافران و گردشگران حق بازدید را ندارند یا تحت اختیار سازمان های غیر مرتبط با میراث فرهنگی است ، صفی آباد یکی از مواردی است که علی رغم برداشته شدن موانع اما همچنان بازدید این مکان برای شهروندان و گردشگران ممنوع است. حیات وحش و طبیعت و ساحل زیبای میانکاله بهشهر در حصار محیط زیست که باتوجه به تصویب طرح جامع مجموعه میانکاله که در آن زون گسترده در نوار ساحلی به طول ۲۵ کیلومتر لحاظ گردیده است متاسفانه در مراجعه مسافران و گردشگران و شهروندان با در بسته محیط زیست روبرو شده و هیچ گونه زیر ساختی برای بهره گیری از ساحل وجاذبه های آن مهیا نشده است.

 

 

یکی از  مکان بسیار دیدنی که می تواند برای موزه مردم شناسی نیز استفاده شود اکنون در تسخیر شهرداری است, چشمه عمارت که گردشگران حتی در ایام نوروز نیز با درب بسته این مکان مواجه می شوند و…. .

 

 

به عقیده صاحبنظران اماکن تاریخی شهرستان بهشهر  دچار بحران شدیدی است و اوضاع نگران کننده ای به خود گرفته است تنها درصد ناچیزی از اماکن تاریخی این شهرستان نگهبانی و حراست می شود  و الباقی ، به امان خدا رها شده اند.

 

 

از دیگر سو حفاری های غیر مجاز در اماکن تاریخی و امام زاده ها به بهانه بدست آوردن گنج  این اماکن را به زمین شهاب سنگ خورده مبدل کرد و باعث نابودی بافتهای تاریخی شده است که سکوت و استیصال برخی مسئولان امر خود جای تامل دارد.

 

asar-tarikhi51

 

انگار نه نگار این اماکن بی نگهبان، سرمایه های بی نظیری هستند که برخی کشور ها با تکیه بر انواع مشابه شان ، برای خود رونق اقتصادی چشمگیری رقم زده اند. بسیاری از آثار تاریخی شهرستان که در دشت و جنگل و بیابان قرار گرفتند و هیچ حفاظتی از آنها صورت نمی گیرد در معرض دستبرد و سواستفاده و غارت قرار دارد. برخی از این آثار که نیاز به ساخت و طراحی برای حفاظت از بارش ها و تابش نور خورشید است به حال خود رها شده و در مسیر تخریب و نابودی قرار گرفته اند.

 

تنها اگر زمانی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری با برنامه و سنجیده تر عمل کند و تا حدی نگران آثار بر جای مانده باشد می تواند در اندک زمان تمام این آثار را حفاظت نماید و استفاده صحیح و سود آوری از آنها داشته باشد.

 

توانایی بالقوه شهرستان بهشهر در این خصوص ، زمانی آشکار می شود که به فهرست بلند بالای میراث های برجای مانده از پیشینیان مان نگاهی بیاندازیم و از اماکن تاریخی تا آداب و سنن و مراسم برجای مانده از گذشته گرفته تا تنوع بی نظیر طبیعی کوه و دشت و دریا  ، بوم شناسی و … را مد نظر قرار دهیم تا برایمان مسجل شود که اگر راه جذب گردشگران را بیابیم ، چه موقعیت بی همتایی نصیبمان خواهد شد و باید گفت وضعیت بیکاری و اشتغال جوانان و بی توجهی به این داشته های فرهنگی و میراث تاریخی شهرستان ما مصداق بارز آب در کوزه و ما تشنه لبان می گردیم! است.

 

از این رو ، کمتر توقعی که از مسئولان و دست اندرکاران میراث فرهنگی و گردشگری شهرستان می رود، شناسایی پتانسیل ها و تدوین برنامه های تفضیلی برای تبدیل این ظرفیت ها به جاذبه گردشگری ، جذب گردشگر و ایجاد درآمد از آنهاست چراکه  وضعیت نامساعد برخی از این آثار تاریخی و اماکن دیدنی از خط هشدار و وضعیت قرمز نیز گذشته است.

 

 

به عبارت بهتر در شرایطی که انتظار می رود مدیران میراث فرهنگی و گردشگری تدابیری برای به گردش در آوردن چرخ های صنعت گردشگری در این شهرستان به کار ببندند و شرایطی فراهم آورند تا اقتصاد شهرمان چند بعدی شود و جهشی در این زمینه داشته باشیم اما متاسفانه اوضاع به قدری نامطلوب و دور از انتظار است که هنوز در نگهبانی از این میراث با مشکلات جدی مواجهیم.

 

بر این اساس می توان دریافت که چه اندازه تا دست یابی به افق های مشخص شده برای این صنعت گردشگری فاصله داریم و در چه شرایط نگران کننده ای به سر می بریم ؛ آنقدر نگران کننده که نمی دانیم در سایه کم کاری های مسئولان در این عرصه ، از اماکن تاریخی رها شده بی نگهبان برای آیندگان چیزی باقی خواهد ماند یا فراموش شدن رکن اصلی شکل گیری نهادی یه نام ” سازمان میراث فرهنگی ” ، میراثمان را به تاراج خواهد داد !

محمد رضا ضابط-فعال رسانه ای