شرق پرس: بی گمان زن زیباترین موجود آفرینش است که خداوند متعال توانایی ها و استعدادهای زیادی در وی ودیعه نهاده داده و در وجودش نهادینه نموده است. خداوند در خلقت و آفرینش زن و مرد هیچ تفاوتی قائل نشده و هردو را برای هم و مکمل یکدیگر قرار داده است.این در حالیست که برخی از سنت ها، باورهای غلط و حتی فرهنگ های نادرست جایگاه زن را پایین تر از مرد دانسته و از زاویه ی حقارت آمیز به وی می نگرند.
زنان به عنوان نیمی از نیروی انسانی موجود در جوامع بشری بی شک یکی از مهم ترین منابع توسعه جوامع انسانی محسوب می شوند؛ لکن از این منظرمی توان گفتکه مردان تاکنون نخواسته اند و یا نتوانسته اند از منافع زنان به درستی حمایت نمایند.
به نظر، نگرش مردان و سنت ها و باورهای غلط و همچنین تقسیم بندی های جنسیتی از جمله عوامل بازدارنده یا محدود کننده مشارکت زنان از جمله “مشارکت سیاسی”آنها محسوب می شوند.
از جمله مهمترین دستاوردهای دموکراسی مشارکت عامه مردم در امور سیاسی است. مشارکت سیاسی همانا ورود به عرصه انتخاب شدن یا انتخاب کردن به منظور دخالت در عرصه تصمیم گیری و تصمیم سازی های خرد و کلان سیاسی محسوب می شود در نتیجه، مشارکت زنان نیز در همه فعالیت های اجتماعی مانند عرصه سیاست بیش از هر مسئله ای ضروری به نظر می رسد؛ لذا نقش اقلّیت داشتن زنان در امور سیاسی موجب عقیم ماندن دموکراسی در جامعه می گردد.
مشارکت سیاسی سطوح مختلفی را شامل می شود که پایین ترین سطح آن رای دادن و بالاترین آن، احتساب مقام سیاسی یا اداری است. به عبارت دیگر مشارکت سیاسی از رای دادن شروع می شود و در سطوح بعد شامل علاقه به سیاست، مشارکت در بخشهای سیاسی رسمی و غیر رسمی را نیز دربر می گیرد.
متاسفانه علی رغم تلاش زیاد برای کاهش فاصله بین زنان و مردان، سهم زنان از سیاست بسیار کم و ناچیز بوده و حضورشان در همین قسمتهای ناچیز نیز تناسبی با توانمندی هایشان ندارد.
در یک جمع بندی کلی می توان گفت : موانع فرهنگی، اعمال نظرهای شخصی و عدم درک ضرورت حضور زنان در عرصه های مدیریتی تبعات منفی خود را بروز داده و از جمله مسایلی هستند که می تواند عدم حضور جدی زنان حتی در شرایط باز سیاسی چون مجلس و سایر عرصه های سیاسی را توجیه نماید.
مشارکت زنان درفعالیت های سیاسی- اقتصادی می تواند کشور را به سوی پیشرفت هدایت می کند. از این رو ضرورت تقویت مشارکت سیاسی زنان برای توسعه اجتماعی کشور یک ضرورت انکارناپذیر محسوب می شود. اینجاست که اگر سیاستگذاران جامعه نتوانند جایگاه ویژه ای برای زنان به نحو مطلوب تعیین کنند هرگز قادر نخواهند بود جامعه را به سمت توسعه همه جانبه و پایدار سوق دهند.
تصحیح و تقویت دیدگاههای یکسویه به زنان از جمله رویکردهایی است که می توان با توسل به آنها نقش سازنده و گره گشای این قشر تأثیر گذار را به وضوح مشاهده کرد.
از جمله این رویکردها می توان به موارد زیر اشاره نمود:
۱ –استفاده از تعالیم، اصول، ارزشها و اعتقادات دینی در راستای فعالیت زنان در ابعاد مختلفی چون سیاسی، فرهنگی و اجتماعی، می تواند در افزایش مشارکت زنان در جامعه نقش مؤثری داشته باشد.
۲ – مشارکت زنان در جامعه می تواند بیشتر از مردان موجب افزایش سرمایه اجتماعی شود؛ زیرا زن محور خانواده و خانواده هسته اصلی جامعه است. اگر می خواهیم جامعه ای پویا، پرشور و نشاط داشته باشیم باید به مشارکت زنان توجه کنیم.
۳- لازم است جامعه و دولت از قشر زنان حمایت همه جانبه به عمل آورند تا آنها بتوانند با استفاده از امکاناتی چون نظام آموزشی فرهنگ سیاسی و فرهنگ خانواده و… به کشف استعدادها و اعتلای شخصیت خود بپردازند.
۴–ضروری است فرصتهای مناسب برای حضور بانوان در صحنه های مختلف علمی و عملی مثل دانشگاهها، مراکز تحقیقاتی، کارخانه ها و سایر کارها و فعالیتهای اجتماعی متناسب با وضعیت روحی و جسمی آنها ایجاد گردد تا موجب بالا رفتن انگیزه بانوان را در مشارکت های سیاسی و اجتماعی و اقتصادی گردد.
خورشید نجفی جویباری
منابع:
زنجانی زاده، هما « مشارکت سیاسی زنانو عوامل اجتماعی موثر بر آن »،(۱۳۸۱)
موسوی، بجنوردی، نقش مشارکت سیاسی در مشروعیت حکومت اسلامی ( ۱۳۷۷)، نشر سفیر
زاهدی، شمس السادات« ارتقای مشارکت زنان در سطوح مدیریتی»،(۱۳۸۱ )
کتابی، محمود؛ قاسمی، وحید « نظریه مبادله و مشارکت سیاسی زنان» (۱۳۸۰)
تبیان
