عضویت در مجلسی که در رأس امور است و مسائل مهمه و حتی مصالح عالیه نظام و جامعه باید با سرانگشت تدبیر نمایندگان به سامان برسند، نباید نصیب کسانی گردد که برای چنین جایگاهی کوتوله اند

ranjbar-docter5

 

 

شرق پرس-صادقعلی رنجبر: یادم می آید که انتخابات سال های آغازین پیروزی انقلاب اسلامی در ایران، با معیارهای کاملاً الهی و در خلوص کامل انجام می گرفت و با نادیده گرفتن چند مورد اشتباه، غالب افراد منتخب، به جای معیارهای فرعی که این روزها، از معیارهای اصلی هم مهم تر جلوه می کنند، با دو معیار اصلی یعنی تعهد و تخصص برگزیده شده و وزن مجلسین و یا حتی ریاست جمهوری در کل قابل اعتناء و کاملاً وزین بوده و خیال مردم از بابت توانایی و تعهد منتخبین راحت بود.

 

 

مبارزان زندانی کشیده و شکنجه شده، روحانیت مبارز و متعهد، اساتید مبرّز حوزه و دانشگاه، مدیران امتحان پس داده، انسان های شریف و محرومیت کشیده، خوشنام ها، خوش وجهه ها و افراد مورد وثوق امام راحل و طیف منتسب به ولایت و نظام در رأس برگزیدگان انتخابات مختلف قرار داشته و جای هیچگونه نگرانی از بابت تکیه زدن آنها بر کرسی های مسئولیت و قدرت نبود!

 

 

هزینه های نامزدهای انتخاباتی بسیار اندک بوده و گاهی افراد با ذخیره کردن دریافت های ماهیانه اداری هم که بسیار اندک بوده با چاپ یک نوع عکس و آن هم سیاه و سفید، امید به به پیروزی داشتند و گاهی هم این اتفاق می افتاد و اکثر نامزدها یا با حضور در مساجد و حسینیه ها و یا با معرفی علمای بزرگ شهر و استان و یا کشور، خودشان را به افکار عمومی ارائه می کردند و مردم هم تحت فشار روانی ناشی از تبلیغات فریبنده نبودند و کلاً پروسه انتخابات بسیار ساده تر از واقعیت پیچیده امروز بود!

 

 

نامزدها، رقابت های فشرده را به نمایش می گذاشتند، اما بجز در چند مورد خاص، کمتر پیش می آمد که همدیگر را تخریب کرده و یا نسبت به تقابل ستادی و تبلیغی هم اقدام تأثیرگذاری انجام دهند!

 

 

اما این روزها که به برگزاری دهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی نزدیک می شویم، در ادامه ترویج فرهنگ شبهه ناک انتخاباتی چند دوره اخیر، شاهد اتفاقات و ابتکارات اسفبار و نیز ورود حیرت انگیز چهره های ناکارآمد و گاهی مسئله ساز به عرصه رقابت های انتخاباتی می باشیم که نه تنها انتخاب احتمالی برخی از آنها که حتی بودننام آنها در لیست نامزدها موجب تأسف و تأثر افکار عمومی و مخصوصاً صاحب نظران و رصدگران انتخاباتی است!

 

 

اگر امروز در نهایت حساسیت و دقت بر این پدیده زشت مدیریت و مراقبت نکنیم، قطعاً شاهد فروپاشی ارزش ها در قاطبه مدیران جامعه خواهیم بود و به جایی خواهیم رسید که مشروطه رسید و شکست سخت دیگری از تکنوکرات ها و شاید هم بدتر از آنها به وقوع خواهد پیوست.

 

 

ذیلاً با ارائه مصادیقی از معیارهای جدید که منجر به پوست اندازی معیارهای گذشته شده است، بنا دارم عمق فاجعه را به نمایش گذاشته تا علاج واقع قبل از وقوع کنیم:

 

 

زیبایی چهره، بلندقامتی، جوانی، تریپ های عامه پسند، نوع مدل آرایش مو، شیک پوشی، گران پوشی، پوشش ها و یا استفاده از طراحی ها و مدل های پوشش و آرایش غربی، پولداری و یا برخورداری از حمایت تروتمندان، تهاجم به برخی نقاط قوت در فرهنگ های دینی و ملی، اتخاذ مواضع سیاسی و فرهنگی شبه روشنفکرانه بیمار، برخورداری از حمایت چهره ها و خانواده های طاغوتی و فاقد حجاب و سایر ارزش های اخلاقی، حمایت از برخورداری خانواده ها از ماهواره و یا حداقل اعلام برائت از مخالفان ماهواره، عضویت و فعالیت در شبکه های اجتماعی و برخورداری از صفحه ای تبلیغ شده، حضور مستمر و آنلاین در شبکه های نرم افزاری، طرفداری از اختلاط بی قید و بندها در مراسم عمومی، ارزش گریزی و یا حتی ارزش ستیزی، هنجارشکنی، طراحی جوانانه با ریش و سبیل و مو و دم خط و سایر ظاهرپردازی ها، استفاده از رقاص ها و ترانه خوان های مراسم عروسی و پارتی ها در ستادهای انتخاباتی و یا تیم همراه انتخاباتی، عدم استفاده از تمثال امام و رهبری و یا هر پوستر و بنر مذهبی در ستادهای انتخاباتی، غلیظ کردن ملیت در برابر اسلامیت، سخنرانی های بدون نام خدا در مراحل آغازین، بالابردن کاملاً غیرمعقول و ناممکن انتظارات عمومی از نظام، ایراد اتهامات ناروا به نظام و مقامات محترم آن، موج سواری روی احساسات اقشار خاصی مثل جوانان و زبانوان و هنرمندان، استفاده ابزاری و غیرمحتوایی از چهره های خوشنام دانشگاه و حوزه، ترویج دنیا طلبی و رفاه گرایی مطلق بجای رفاه گرایی نسبی، بازی دادن چهره های فاسد و قاچاقچی و حتی ضدانقلاب در ستادهای انتخاباتی، پیگیری دریافت حمایت و مشارکت های فراریان از کشور و حتی شاغلان مفسده انگیز در شبکه های ماهواره ای، استفاده نامشروع از عنصر شایعه پراکنی های دروغ علیه رقبا، رأی خرینی از عناصر معلوم الحال، دادن وعده های دروغ به مخاطبان، کارنامه سازی و رزومه پردازی های کاذب، استفاده ژورنالیستی از جلوه های هنری در عکاسی و ارائه آلبومی از عکسها با فیگورهای بازیگرانه، سوء استفاده از چهره های نامی ملی و ایجاد شبهه همراهی آنها با خود، انتشار آلبوم عکس های خانوادگی، گسترش مواضع سیاسی دوپهلو، اجیرکردن مالی روزنامه ها و سایت ها و تمامی رسانه های مجازی و مکتوب، انحصار و انسداد استفاده از چاپخانه ها، باب کردن فرهنگ تجاوز به قانون و عبور از خط قرمزها و مناطق ممنوعه، سوءاستفاده از امکانات عمومی و دولتی، ایجاد رانت های حزبی و جناحی و برتری سازی تصنعی از خود، فقدان طرح و برنامه کاری، فقدان سواد عملیاتی و میدانی، فقدان التزام عملی و فکری به ولایت فقیه، فقدان انتساب به ارزش ها و شهدا و دهها گزینه دیگر، معیارهای غلطی است که متأسفانه این روزها در پیروزی های انتخاباتی، کاملاً تعیین کننده و تأثیرگذار نشان داده و در هر دوره نیز شاهد گسترش این رویکردها نسبت به ادوار گذشته ایم!

 

 

باید بر چنین مصیبتی گریست که بجای میدان داری و رأی آوری اندیشه ها و برنامه ها، شاهد رأی شکنی و یا رأی آوری کسانی باشیم که در میان مختصات متعدد آنها، مشخصه اندیشه و برنامه جایی نداشته و یا آنقدر ضعیف و کم ظهور اند که تداعی فقدان می کنند!

 

 

نکته تأسف بارتر از این ادا و اطوارهای نامزدهای معلوم الحال، رویکرد عمومی جامعه به چنین عناصری است که متأسفانه دنبال فرستادن کسانی به مجلس اند که برای حضور در هیچ کمیسیونی، نه تخصص و تجربه دارند و نه توان کسب معلومات و مهارت های خاص آن را که اقلاً بتوانند در سال های سوم و چهارم هم که شده، منشاء فایده و اثر و به عبارتی حلال مشکلات مردمی شوند که با رأی آنها به مجلس راه یافته اند!

 

 

عضویت در مجلسی که هم لوایح و طرحها را به قانون لازم الاجراء تبدیل می کند و هم در فرایند نظارتی، بر قوه مجریه بخاطر لزوم انطباق هر چه بیشتر بین مصوبه و اجراء نظارت کرده و تا مرز تحقیق و تفحص، سؤال کردن، استیضاح و پس گرفتن رأی اعتماد از وزراء قدرت پیشروی دارد، نباید با معیارهای سخیف انجام گیرد!

 

عضویت در مجلسی که قرار است به تبعیت از برخی از ادوار موفق آن، تجلی عصاره فضائل یک ملت و بالاترین نهاد جامعه محسوب گردد، نباید با شعارهای کوچه بازاری و لودگی های اجتماعی توأم شود!

 

 

عضویت در مجلسی که در رأس امور است و مسائل مهمه و حتی مصالح عالیه نظام و جامعه باید با سرانگشت تدبیر نمایندگان به سامان برسند، نباید نصیب کسانی گردد که برای چنین جایگاهی کوتوله اند!

 

 

مع الوصف سخن حقیر بیش از آنکه متوجه نامزدهای آنچنانی باشد، خطاب به آن عده از شهروندانی است که بدون مطالعه و صرفاً بخاطر قدرت ایجاد هیجان و فریب احساسات آنها توسط اینگونه نامزدها، رویکرد اندیشه و برنامه را با رویکرد جلوه ها و وعده ها تعویض کرده و نهایتاً از وزن مجلس می کاهند، تا جایی که چنین مجلسی گاهی اوقات مصوبه خودش را نیز در فاصله زمانی کوتاهی نقض و فسخ کرده و دنبال مصوبات اصلاحی اند و یا عده ای هم دنبال تسویه حساب های شخصی و یا حتی معامله های شخصی در پشت صحنه های اعمال وظایف قانونی خویش اند!

 

 

به هر حال هنوز معلوم نیست که آیا در مرحله مقدماتی و در جریا تهاجمات فرهنگی دو سه دهه اخیر، ذائقه سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی چنین شهروندانی تغییر کرده که چنین رویکردهایی را پیشه می کنند و یا اینکه تقدم جایگزینی چنین معیارهای غلطی که تداعی یک پوست اندازی نرم می کند، متوجه نامزدهایی با ماهیت های ناقص، زمینه های تغییر ذائقه شهروندان مورد نظر را تقویت می کنند و مهمتر از این هر دو، آنچه که بر من مسجل است، واقعیت تلخی است که همزمان ملاحظه شده و با روند تزایدی فراگیری، ریخت انتخاباتی را به هم ریخته و ساختمانی را در دست ساخت دارد که برای ما ناآشناست!

 

 

در پایان تأکید می شود که نمایندگی مجلس شورای اسلامی، هیچ سنخیتی با ریخت و قیافه و ظواهر افراد ندارد و آنچه که مهم است توانایی تفکر و اقدام و جهت گیری های فکری و عملی نامزدهاست که ما می توانیم قانون مندانه همه اینها را در ضوابط مربوط به شرایط تعیین و یا احراز صلاحیت نمایندگان خلاصه کنیم و در میان همه این معیارها، دو معیار التزام فکری و عملی به ولایت فقیه را اولویت داده و نه تنها دنبال صالح، بلکه در تعقیب انتخاب اصلح نیز باشیم.

صادقعلی رنجبر-عضو هیئت علمی دانشگاه