شرق پرس: بناهای قدیمی بخشی از تاریخ و هویت فرهنگی هر جامعه به شمار می روند که تخریب آرام آرام این بناها ، زنگ خطر از بین رفتن هویت قدیمی و کهن کشورمان را به صدا در آورده است.
پاسداری و نگهداری بناهای قدیمی برای نشان دادن گذشته سرزمینمان به نسل های آینده ضروری است و حال آنکه این بناهای تاریخی با نیم نگاهی به گذشته باشکوه نه چندان دور و نیم نگاهی به آینده نامعلوم سرنوشت خوشی برای هویت فرهنگی جامعه نمی توان متصور شد.
در روزگاری که کشورهای بی هویت دنیا با جمع کردن میراث کشورهای دیگر برای خودشان بدنبال هویت سازی هستند بناهای قدیمی به عنوان بخشی از هویت جامعه ما از نبود و کمبود اعتبار زخم خورده و در حال نابودی هستند.
متاسفانه باید گفت درست در زمانهایی که در اکثر مناطق برای ثبت آثار و مکان های قدیمی گام برداشته می شود و حتی در بسیاری از موارد با توجیهاتی آثار نه چندان مطرح از قبیل مدارس یا ژاندارمری ها را با قدمت چند دهه ای در فهرست آثار ملی قرار می دادند تلاش های لازم برای حفظ بناها صورت نگرفته است.
مسئولان این امر باید در معرفی درست اهمیت آثار به جای مانده از نیاکان به عنوان میراث فرهنگی کشور بکوشند و ارزش نگاهبانی هر اثری را آشکار سازند که بدون آنها اصالت و ریشه شان گم و ناپیدا خواهد بود. چنانچه ملتی ریشه خود را نشناسد و یا نسبت به آن بی تفاوت باشد به یقین نسبت به هویت فرهنگی که باید حفظ شود توجه و دلبستگی لازم را ندارد که تبعات این اقدام دیرهنگام باعث می شود تا از هم پاشیدگی فرهنگی فراهم شود.
مازندرانی که با توجه به شرایط آب و هوایی از جمله بالا بودن رطوبت هوا ، سبب شده تا بناهای تاریخی استان بیشتر در معرض خطر نابودی قرار بگیرند و بطوریکه ۱۰ درصد از ۶۷۰ اثر تاریخی ثبت شده در فهرست آثار ملی در معرض تخریب قرار دارند و به بازسازی و مرمت فوری نیاز دارند.
کمبود اعتبار که همیشه پای ثابت بیشتر کاستی ها در اجرا و یا نگهداری پروژه ها اعلام می شود دامنگیر آثار تاریخی مازندران نیز شده است بطوریکه که معاون میراثی اداره کل میراث فرهنگی ، صنایع دستی و گردشگری استان آن را اصلی ترین مشکل برای بازسازی و مرمت این بناها ذکر می کند.
با وجود مشکل همیشگی کمبود اعتبار و منابع مالی می توان با استفاده از ظرفیت و توان بخش خصوصی به نوعی جبران کرد و آن هم مردمی که علاقه مند به تاریخ و گذشته خود هستند.
فاطمه قنبری قادیکلایی-خبرنگار
ایرنا
