شرق پرس-سرویس سیاسی: این‌روزها سوال خیلی از مردم و حتی مسئولان این است که به‌راستی در آستانه سفر ریاست جمهوری به استان مازندران مسئولان ارشد این استان چه تدبیری اندیشیده‌اند تا از حضور دولت تدبیر و امید، برای پیشرفت این استان بیشترین بهره را ببرند، یا اینکه انتظار چه ره‌آوردی از سفر وجود دارد؟
در هفته‌های اخیر موضوع انتخاب منطقه آزاد تجاری در مازندران به یکی از بحث‌های داغ در این استان تبدیل شده است که هر گوشه از استان تلاش دارند تا این امتیاز مهم را در منطقه خود عملیاتی کنند، اما داشتن یک منطقه آزاد تجاری، ضروریات و زیرساخت‌هایی لازم دارد.
یکی از مطالبات منطقی استان به‌ویژه پنج شهرستان‌های ساری، میاندورود، نکا، بهشهر و گلوگاه که در فاصله کمی از بندر امیرآباد قرار دارند تبدیل این منطقه ویژه به منطقه آزاد اقتصادی ـ تجاری است که این مطالبه نه یک خواسته منطقه‌ای بلکه یک رویداد ملی و بلکه بین‌المللی است، زیرا علاوه بر استان مازندران، تمام کشور از آن منتفع می‌شوند.
شاید بتوان گفت قبل از آنکه مسئولان محلی نسبت به آن حساسیت داشته باشند یا مسئولان ارشد استانی بخواهند پیگیر آن باشند باید یکی از اهداف مهم دولت در این سفر، همین تبدیل بندر امیرآباد به منطقه آزاد تجاری باشد، چراکه بندر امیرآباد در یکی دو مبدأ ورودی کریدور شمال – جنوب به ایران در جنوب دریای خزر است.
مبادی ورودی کریدور به ایران در جنوب دریای خزر در استان گیلان از بندر انزلی شروع می‌شود که چند سال قبل تبدیل به منطقه آزاد شده و در استان مازندران از بندر امیرآباد بهشهر آغاز می‌شود که این منطقه نیز باید تبدیل به منطقه آزاد می‌شد.
در ادامه تحولات کریدورهای ارتباطی اروپا و آسیا وزرای حمل و نقل کشورهای اروپایی در اجلاس کمیسیون اروپا هلسینکی، در سال ۱۹۹۳ مسیر جدید ارتباط تجاری قاره‌های آسیا و اروپا را با عنوان کریدور شمال ـ جنوب معرفی کردند که این کریدور، کشورهای شمال اروپا، اسکاندیناوی و روسیه را از طریق ایران با کشورهای حوزه اقیانوس هند، خلیج فارس و جنوب شرقی آسیا مرتبط می‌سازد.
موافقت‌نامه کریدور شمال ـ جنوب در سپتامبر ۲۰۰۰ میلادی «شهریور ۱۳۷۹» در سن‌پترزبورگ به امضای وزرای حمل و نقل سه کشور ایران، هند و روسیه رسید، در واقع این سه کشور به‌عنوان موسسان کریدور شمال ـ جنوب شناخته می‌شوند، سپس کشورهای قزاقستان، تاجیکستان، بلاروس و عمان به عضویت این کریدور درآمدند.
بعدها نیز ارمنستان، بلغارستان، ترکیه و سوریه درخواست عضویت داده‌اند، این کریدور با توجه به کوتاهی مسیر و در نتیجه کاهش هزینه حمل و نقل برای دو قاره آسیا و اروپا و حتی آفریقا از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است.
با توجه به اهمیت این کریدور و اقبال زیاد کشورها، در آینده به‌عنوان یک پیمان منطقه‌ای درمی‌آید که با فعال شدن آن می‌توان به اهداف زیادی از جمله توسعه مناسبات حمل و نقل، افزایش دسترسی به بازارهای جهانی، ایمنی و حفظ محیط زیست، ایجاد فرصت‌های اشتغال، تدوین قوانین و مقررات لازم، هماهنگ‌سازی سیاست‌های حمل و نقل بین کشورها، توسعه مناسبات سیاسی و اقتصادی و ارتقای سطح امنیت منطقه دست یافت.
این کریدور مناسبترین حلقه ترانزیت کالا بین آسیا و اروپا به‌شمار می‌رود، در مقایسه با مسیرهای سنتی ۴۰ درصد از نظر مسافت و زمان همچنین ۳۰ درصد از نظر هزینه به صرفه‌تر است که بخش مهمی از آن از خاک ایران می‌گذرد.
این پروژه برای کشور و به‌ویژه سه استان مازندران و گیلان در شمال و هرمزگان در جنوب باید فرصتی مهمی تلقی شود و استفاده مناسب و بهره‌برداری کافی از این فرصت صورت بگیرد، این کریدور در حال حاضر از اقیانوس هند «بندر بمبئی» آغاز و از طریق دریا به بندرعباس در جنوب متصل می‌شود.
در داخل خاک ایران، کالا به وسیله حمل و نقل ریلی یا جاده‌ای به بنادر شمال کشور بندر امیرآباد بهشهر و بندرانزلی»، انتقال می‌یابد و سپس از طریق دریای خزر به بنادر آستاراخان و لاگان روسیه و از طریق ولگا یا از طریق ریلی به اروپا حمل می‌شود.
آنچه که مهم و درخور اهمیت است؛ نگاه ملی دولت‌مردان به این مسیر ترانزیتی است که باید تقویت شود، در سطح منطقه‌ای نیز نگاه ویژه مسئولان استانی به این امر بسیار مهم است که به‌نظر می‌رسد در استان مازندران این امر مغفول مانده است.
در استان گیلان بندرانزلی به‌عنوان یک مبدأ ورودی این کریدور به ایران از چند سال قبل به‌عنوان منطقه آزاد فعالیت می‌کند، لیکن در استان مازندران این امر تاکنون محقق نشده است و با توجه به سفر ریاست جمهوری به استان مازندران امید است مسئولان ارشد استان به‌دور از هر گونه کشمکش سیاسی و بخشی‌نگری، با نگاه منافع ملی و منطقه‌ای پیگیری لازم را برای تصویب منطقه آزاد تجاری بندر امیرآباد بهشهر به‌عنوان مبدأ ورودی کریدور شمال جنوب در مازندران به‌عمل آورند.
فرصت‌سوزی و سوء تدبیر مسئولان به‌یقین خسارات جبران‌ناپذیری بر پیکره اقتصادی استان وارد می‌کند، همان‌گونه که همه واقفیم در بین بنادر شمال کشور، بندر امیرآباد دارای شرایط خاص و منحصر به‌فرد است که هیچ‌یک از دیگر بنادر از این موقعیت برخوردار نیستند.
برخی از این شرایط عبارتند از:
* مسیر جاده‌ای کریدور شمال ـ جنوب از بندر امیرآباد شروع می‌شود و از طریق دامغان، یزد و … به بندرعباس ارتباط می‌یابد که بخش زیادی از این مسیر در حال بهره‌برداری است.
* بندر امیرآباد در حد فاصل دو فرودگاه بین‌المللی ساری و گرگان با فاصله‌ای کوتاه قرار دارد.
* محوطه بندر برای سرمایه‌گذاری در بخش‌های تولیدی، صنعتی و … از فضای فیزیکی و زمین‌های لم‌یزرع کافی برخوردار بوده که نیازی به از بین بردن زمین‌های زراعی نیست.
* بندر خارج از محدوده مسکونی قرار داشته و حجم بالای تردد جاده‌ای مزاحمتی برای ساکنان دربر ندارد.
* در جوار بندر محیط‌های اقتصادی دیگر مانند پایانه نفتی، کشتی‌سازی صدرا و نیروگاه شهید سلیمی قرار دارد.
* در سطح بین‌المللی یک بندر کاملاً شناخته‌شده و مهم به‌شمار می‌رود و قابلیت پهلوگیری کشتی‌های باری بزرگ را دارد.
* تمامی ظرفیتها و زیرساخت‌های لازم در این بندر برای تبدیل به منطقه آزاد تجاری مهیا بوده و نیازی به هزینه اضافی از قبیل احداث جاده، ایجاد ریل، آزادسازی زمین‌های اطراف و … ندارد.
با توجه به موارد گفته شده و موارد متعدد دیگر، امیدواریم مسئولان استانی دولت تدبیر و امید نیز با تدبیر ویژه این فرصت ویژه را مغتنم بشمارند و برای یک‌بار هم شده در ارتباط با توسعه و پیشرفت استان مازندارن تصمیم منطقی بگیرند که فقر و عقب‌ماندگی حق مازندران نیست.
لازم است، تا برای یک‌بار هم شده مازندران را دریابیم و احساسی عمل نکنیم و در حسرت پیشرفت استان نباشیم، برای یک‌بارهم که شده دست در دست هم دهیم و آثار بی‌توجهی یا کم‌توجهی به این استان را در سالیان گذشته بزداییم و یادگاری از دولت تدبیر و امید را در این استان ماندگار کنیم.
یک‌بار برای همیشه دغدغه مقام معظم رهبری در مورد استان را که فرمودند «فقر زیر برگ‌های سبز درختان مازندران پنهان شده است»، را دغدغه خود نیز بدانیم و علمی، عقلانی، اثربخش و پایدار برای ایجاد منطقه آزاد با هدف فقرزدایی و توسعه استان تصمیم بگیریم.
فارس
ناشناس
تاریخ : ۸ - مهر - ۱۳۹۴
درود بر شما