به گزارش شرق پرس به‌نظر می‌رسد دامداری و دامپروری در بین مردم و کشاورزان تمامی استان‌های کشور رایج است و این شغل در سطح روستاها، مراتع و جنگل‌ها انجام می‌شود که یک اصل انکارناپذیر در اقتصاد کشور به‌‌شمار می‌رود.
اما در چند سال اخیر طرحی با هدف خروج دام از جنگل تصویب شد که عواقب و مشکلات بسیاری برای کشور در سطح روستاها و حتی شهرها به وجود آورد که به‌عنوان مثال مهاجرت معکوس دام به شهرها بوده است.
شهروندان ساروی در پی گزارش‌های مکرر خود از وجود دام و رفت و آمد گله گوسفند در خیابان‌ها و کوچه‌های منطقه شهری گلایه های فراوانی داشتند.
خیابان شهید جهان‌پیما بلوار امام رضا (ع) ساری که در مجاورت بقعه امامزاده عباس (ع) و پارک جهان‌پیما قرار دارد این روزها میزبان رفت و آمد گله گوسفند در منطقه شهری است.
یک شهروند ساروی در گفت‌وگو با فارس از شهرستان ساری اظهار کرد: در بعضی از روزهای سال به صورت هفتگی یا ماهانه شاهد رفت و آمد یک گله گوسفند هستیم.
رضا فتحی با بیان اینکه زمینی با مساحت بیش از یک هکتاری در مجاورت پارک جهان‌پیما وجود دارد که گوسفندان برای چرا به آن منطقه برده می‌شود، ادامه داد: یک قطعه زمین با نام باغ اسدی که سه سال گذشته از سوی شهرداری ساری تفکیک شده این روزها محل چرای دام است و برخی دامداران هفتگی یا ماهانه به این منطقه مراجعه می‌کنند.
وی با بیان اینکه پس از سه سال تفکیک در حال حاضر تنها چند قطعه از آن به فروش رفته و مابقی پلاک‌ها رها شده، گفت: کاربری این زمین در گذشته کشاورزی و باغی بوده اما با تغییر کاربری و تفکیک این روزها به معضلی برای شهروندان تبدیل شده است.
این شهروند ساروی با بیان اینکه علاوه بر حضور دامداران، این زمین حیاط خلوت معتادان نیز شده، تصریح کرد: رفت و آمد گوسفند موجب پخش فضولات دامی در کف خیابان می‌شود و مشکلات بهداشتی را برای شهروندان به وجود آورده است.
فتحی خواستار ساماندهی زمین‌های تفکیک‌شده از سوی شهرداری ساری شد و گفت: زمین‌های باغ اسدی که این روزها برای فروش قطعه‌بندی شده باید از سوی خریدار یا فروشنده دیوارچینی شود.
در هنگام تهیه گزارش مردمی شاهد حضور یک گله گوسفند در یکی از زمین‌های رها شده خیابان شهید جهان‌پیما بودیم و به سراغ این دامدار رفتیم و سر صحبت را با او که فرد کهنسالی بود، باز کردیم.
«م ـ ح» ۶۸ ساله در گفت‌وگو با فارس با اشاره به اینکه از کودکی تا به الان مشغول دامداری و دامپروری است، اظهار کرد: سال‌های بسیار زیادی در جنگل‌های چهاردانگه ساری به دامداری مشغول بودم و از این راه هزینه‌های زندگی خانواده و تحصیل فرزندانم را تامین می‌کردم که اکنون بعد از طرح خروج دام از جنگل با مشکل مواجه شدم.
وی با بیان اینکه در فصل زمستان به روستای سید علی‌کش ساری قشلاق می‌کنم، ادامه داد: زمین‌های این روستا به خاطر مجاورت با شهر ساخت و ساز شده و دیگر مکانی برای پرورش و نگهداری گوسفندانم وجود ندارد.
این دامدار به افزایش نجومی قیمت علوفه اشاره کرد و افزود: قیمت علوفه نسبت به قیمت دام به‌صرفه نیست و در بعضی از مواقع سال مجبور به چرای دام در زمین‌های بلااستفاده و رها شده محیط شهری هستم.
وی در پاسخ به سئوالی مبنی بر اینکه آیا شهروندان نسبت به حضور گوسفند در محیط شهری اعتراض می‌کنند یا خیر، گفت: بله بعضی از شهروندان اعتراض می‌کنند و اما بنده ناچار به چرای دام در این زمین‌های خالی هستم.
به جرأت می‌توان گفت که بزرگ‌ترین خسارت طی چند سال اخیر، اجرای طرح خروج دام از جنگل بود که بدون نظر کارشناسی دقیق بومی و فقط با تصمیمات متمرکز در سازمان کشور انجام شد و رسوم و آدابی را که در طی هزاران سال بر مبنای تجربه و سنت در بین دامداران جهت حفظ منابع جنگلی و دام ایجاد شده بود، نابود کرد.
دامداران در جنگل ضمن پرورش دام و تولید محصولات لبنی، نقش مهمی در حفظ و حراست از جنگل‌ها داشته که متأسفانه بعد از خروج این دامداران از جنگل‌ها، هزینه گزافی نیز بر دوش دولت جهت حفظ و صیانت از جنگل‌ها گذاشته شد.
طرح خروج دام از جنگل موجب مهاجرت معکوس دام به شهرها شد و دامداران به‌علت وابستگی شدید به دامپروری نمی‌توانند از این شغل دل بکنند که حتی در محیط شهری اقدام به دامداری می‌کنند.
گزارش و عکس: صاحب نجفی وشوایی-فارس
