بهارنارنج؛ رایحه سحرانگیز که کاربردهای بسیاری ازجمله دارویی, عطرسازی, انواع نوشیدنی ها, عرقیجات و … دارد. شرایط مناسب آب و هوا و خاک مازندران موجب شد تا شاهد رویش انبوه درخت نارنج در همه نقاط استان باشیم. از سویی دیگر آیین سنتی عرق‌گیری بهار نارنج در این خطه خود نشانگر قدمت این همزیستی دل انگیز میان شکوفه های نارنج و مردم مازندران است.
اما نارنج با همه جاذبه های معنوی و اقتصادی و توریستی, چند سالی است که محل نزاع های خالی از فایده میان برخی شهرهای مازندران بوده است. به گونه ای که هر طرف مناقشه خود را صاحب برند بهارنارنج می دانستند و سعی می کردند آنرا بنام خود ثبت کنند که این مسئله موجب رنجش و دلخوری هایی حتی در سطح مسئولان شهرستانی و استانی شد.
ولی آنچه در سایه این رقابت ها مغفول مانده است, عدم هدایت صحیح این اشتیاق به سمت اقتصاد مقاومتی و مقوله گردشگری است و همینطور هدایت هوشمندانه این موضوع می توانست زمینه ساز و نقطه عطفی برای وحدت و همدلی در سراسر استان مازندران شود. بعبارتی تلاش برای درآمدزایی و ایجاد اتحاد از این موهبت الهی آنقدر به چشم نیامد که جنجال و دعواهای بیهوده دیده شد.
لابد از اردیبهشت شیراز و عطر بهارنارنج آن شنیده اید. به جرات می توان گفت درآمد شیراز از گردشگری آنهم در فصل بهار بسیار بیشتر از برخی درآمدهای کشاورزی مازندران در طول سال است. در تورهای خارجی که برای ورود گردشگران به ایران برنامه ریزی می کنند از اردیبهشت و عطر بهارنارنج شیراز بعنوان یکی از جاذبه ها و آیتم های گردشگری ایران نام می برند. از سویی دیگر مسافرت های نوروزی در اکثر شهرهای کشور تا نیمه فروردین به پایان می رسد اما در شیراز زمان گردشگری کمی متفاوت است و ورود پُر حجم گردشگران تا پایان اردیبهشت نیز ادامه می یابد که این یعنی درآمد, درآمد و درآمد.
با همه این اوصاف باید از مدیران شهری خود بپرسیم با توجه به تلاش های گاهاً پُر هزینه برای ثبت بهارنارنج بنام شهر حوزه مدیریتی تان, تا کنون چه برنامه ریزی های کوتاه مدت و بلند مدتی را برای بهره برداری از این ظرفیت به نفع اقتصاد و اتحاد مردم استان ارائه نموده اید؟ در همه این سالها چند کارگاه و کارخانه صنایع تبدیلی عطر و اسانس, تولید مربا, تولید عرقیات و… برای استفاده داخلی و حتی صادرات راه اندازی و یا از سرمایه گذاران در این بخش حمایت کرده اید؟
گرچه برخی فعالیت ها ازجمله برپایی جشنواره بهارنارنج قابل تقدیر است اما آیا بهتر نبود با ارائه طرح های وحدت آفرین که همه شهرهای مازندران(از رامسر تا گلوگاه) را شامل شود اردیبهشت و بهار مازندران را با رایحه بهارنارنج جهانی و جاودانی کنیم؟
به عقیده نگارنده با توجه به سازگاری نارنج با آب و هوای همه شهرهای استان مازندران و اینکه مهمترین تکیه گاه هر ملتی در مواجهه با مشکلات اقتصادی بکارگیری از ظرفیت ها و داشته های بومی است, اکنون نیز می توانیم با بهره گیری از رسانه ها و همینطور نفوذ رجُل سیاسی اجتماعی, مذهبی و ورزشی و … در نخستین گام همه مردم استان و نهادها را تشویق به کاشت درخت نارنج در معابر, باغچه منازل و حتی ها باغ ها نمائیم و بجای اینکه یک یا دو شهر ویژه برای این منظور داشته باشیم کل استان را برای استفاده از این ظرفیت بسیج نمائیم و در مسیری برنامه ریزی کنیم که در فصل بهار و اردیبهشت ماه یک جشنواره وحدت آفرین منطقه ای را برگزار نمائیم.
بر این باوریم با توجه به ذات طبیعت محور استان مازندران, این موضوع نه تنها از لحاظ اقتصاد مقاومتی(اقتصادی پایدار) قابل توجه است بلکه از لحاظ تزریق شور و نشاط و ایجاد انگیزه و همینطور ایجاد وحدت و یکپارچه سازی این استان متمدن بسیار موثر خواهد بود.
بیا ز همت خود بهر خاک چاره کنیم – بهار عزت این خاک را نظاره کنیم
کنون که تیشه دشمن به کندن خاک است – بیا اراده محکم به تن دوباره کنیم
محمد مبرا – سردبیر
