به نظر می آید اگر در مسئولان استانی و مجمع نمایندگان مازندران عزم راسخ وجود داشت تا کنون پرونده انتخاب امیرآباد بعنوان منطقه آزاد تجاری بسته می شد و مدتها بود که مردم همه استان از مواهب آن برخوردار می شدند.

عوامل بازدارنده در انتخاب امیرآباد بعنوان منطقه آزاد مازندران چیست؟

 

شرق مازندران: به نظر می آید اگر در مسئولان استانی و مجمع نمایندگان مازندران عزم راسخ وجود داشت تا کنون پرونده انتخاب امیرآباد بعنوان منطقه آزاد تجاری بسته می شد و مدتها بود که مردم همه استان از مواهب آن برخوردار می شدند. اما انگار بوجود آمدن رقبای جدید در غرب مازندران و ایجاد سنگهایی زیر پای لنگ توسعه شرق مازندران بعنوان عوامل بازدارنده نخواهند گذاشت این آب خوش از گلوی مردم شهرستانهای شرق مازندران پائین رود!

 

  با جدی تر شدن بحث ایجاد منطقه آزاد در مازندران و پیدا شدن رقبایی در آنسوی استان که همیشه برخوردار تر از شرق مازندران بودند, تب مصاحبه ها و سخنرانی های جهت دار برخی نمایندگان شهرستانهای مختلف استان مازندران نیز بالا گرفت.

برخی خود را بعنوان چهره ای منجی نشان می دهند و برخی دیگر خود را ذی نفوذ در دولت می دانند تا بتوانند این همای سعادت را بر شانه های استان رنج کشیده مازندران بنشانند.

اما چرا به عدالت توسعه ای در قبال انتخاب مکان مناسب برای این مهم توجهی نمی شود ؟!

علی الظاهر راضی نگه داشتن افکار عمومی حوزه های انتخابی و همینطور کسب برگ برنده برای انتخابات آینده مسئله ای است که باعث نادیده گرفتن حقایق مسلم در این زمینه می شود.

از دیگر سو جدای از اینکه استاندار مازندران معمولا از شهرستانهای شرقی مازندران انتخاب نمی شود تا بر نارسایی ها و همینطور پتانسیل ها و قابلیت های منطقه مشرف باشد, تعداد نمایندگان مجلسی که موافق انتخاب بندرامیرآباد در شرق مازندران بعنوان منطقه آزاد تجاری هستند ید واحدی را در این زمینه ایجاد نمی کند که این خود عاملی است که مانع انتقال حقایق به گوش دولتمردان و تصمیم گیران است.

احمدی لاشکی نماینده نوشهر و چالوس بعنوان رئیس مجمع نمایندگان مازندران نیز اگرچه در ظاهر خود را حامی هر ۳ نقطه مطرح شده در موضوع منطقه آزاد مازندران می داند اما در نامه ای که به شخص ترکان, مشاور رئیس جمهور و دبیر شورای عالی مناطق آزاد کشور داده است محوریت بندرامیرآباد را انرژی دانسته اند! که این مهم تنها بخش کوچکی از قابلیت ها و زیرساخت های بزرگ در این بندر می باشد که اگر به درستی برای دولت تشریح شود چاره ای جز انتخاب امیرآباد بعنوان منطقه آزاد مازندران نخواهد داشت.

در بخشی از نامه وی به ترکان آمده است : ( بندر نوشهر) با محوریت گردشگری و سلامت، (بابلسر، فریدونکنار و آمل) با محوریت فناوری و تجارت و (بندر امیرآباد تا فرح آباد) با محوریت انرژی مناطق مورد نظر اعضای مجمع نمایندگان مازندران است. که واکاوی این نامه خود نشان می دهد که عزم راسخی در مجمع نمایندگان استان برای توسعه شرق مازندران دیده نمی شود.

 

در ادامه مقایسه کوچکی از قابلیتهای دو منطقه امیرآباد و بابلسر(بندر فریدونکنار) را ملاحظه می فرمائید:

 

-وسعت زمین در بندر امیرآباد ۲۱۶۰ هکتار  و در فریدونکنار ۶۰ هکتار !

-اسکله در بندر امیرآباد ۱۵ اسکله و در فریدونکنار ۳ اسکله !

-تخلیه و بارگیری در امیرآباد ۴ میلیون تن در سال و در فریدونکنار ۷۰۰ هزار تن !

-نزدیکی به ۲ فرودگاه مهم شمال کشور (دشت ناز و گرگان) در مورد بندر امیرآباد و …

 

البته آمارهای جدید قابلیت ها و نقاط قوت بندر امیرآباد را بسیار بیشتر از نقاط دیگر نشان می هد.

 

بعنوان یک رسانه مستقل بر این باور هستیم چه مسئولان استانی و شخص استاندار و چه نمایندگان مجلس مازندران حداقل در این مورد صادقانه برخورد کنند و جدا از بخشی نگری و با نگاه به قابلیتهای مهم بندر امیرآباد و همینطور عقب ماندگی های آزار دهنده شرق استان که نیاز به توجه بیشتری دارد تصمیم درستی بگیرند. چراکه تاریخ نشان داد اشتباهات در تصمیم گیری ها و نگاه یکسویه و متعصبانه در امور مدیریتی هیچگاه از حافظه افکار عمومی پاک نخواهد شد.