در تجربه دفاع مقدس دیدیم که چگونه وابستگی نظامی به بیگانه، به یک ابزار قدرتمند برای دشمن متخاصم تبدیل می‌شود! آنجاکه در یک تبانی همگانی ایران را تحریم کردند و حتی از اجرای تعهدات در قراردادهای رسمیِ فروش مهمات و ادوات جنگی به ایران هم خودداری می‌شد.
شرق پرس: به برکت اقتدار نیروهای نظامی کشور، در زمین و هوا و خصوصا در آب‌های خلیج فارس، در شرایط پرتنش و سرشار از ناامنی منطقه، مرزهای ایران اسلامی در امنیت کامل به سر می‌برد.
این اقتدار و آمادگی قبل از هرچیز محصول تجربه گرانقدر ما در دفاع مقدس بوده است؛ آنجا که نقاط ضعف و قوت دفاعی و تهاجمی نیروهای مسلح در میدان عمل آزموده شد و در اثنای جنگ و پس از آن مورد مطالعه و بازخوانی قرار گرفت تا مبنایی برای برنامه‌ریزی، اقدام و عمل ناظر به آینده باشد.
قوای مسلح ما در صنایع دفاعی موفق شدند با بهره‌گیری از تجربه جنگ و تصویر جامعی که از نقاط قوت و ضعف خود به دست آورده بودند با شعار «ما می‌توانیم» در مسیر توسعه توان دفاعی و تهاجمی به پیشرفت‌های خیره‌کننده‌ای دست پیدا کنند. توجه به استعداد و قابلیت بالای جوان ایرانی و اعتماد به ایشان در عرصه‌های خطیر و نیز قطع امید از دشمنان و بیگانگان و اتکا بر یاری خدای تعالی در مسیر استقلال و پیشرفت، نونه‌هایی از مهمترین درس‌های عملی دفاع مقدس بوده است؛ تجربیات نابی که محصول به کار بستن آن اقتدار و امنیت نظام اسلامی و رضایت‌خاطر مردم عزیز ایران از این بابت است.
وابستگی به بیگانه در تامین ادوات و مهمات نظامی یکی از نقاط ضعف اساسی کشور ما در دوران دفاع مقدس بوده؛ تا آنجاکه گاهی در ازای پرداخت هزینه‌های سنگین از مسیرهای غیر رسمی هم امکان تامین بخشی از نیازهای اساسی جبهه‌ها میسر نبوده است. در تجربه دفاع مقدس دیدیم که چگونه وابستگی نظامی به بیگانه، به یک ابزار قدرتمند برای دشمن متخاصم تبدیل می‌شود! آنجاکه در یک تبانی همگانی ایران را تحریم کردند و حتی از اجرای تعهدات در قراردادهای رسمیِ فروش مهمات، ادوات و ملزومات جنگی به ایران از سوی کشورهای ظاهرا بی‌طرف هم خودداری می‌شد.
زمزمه‌های اولیه برای توسعه صنایع دفاعی و حرکت به سمت خودکفایی از همان روزهای دفاع‌مقدس شکل گرفت؛ مسیر پرچالشی که با قطعه‌سازی، تعمیر و بازسازی آغاز شد و در ادامه با کپی‌برداری و مهندسی معکوس رشد کرد تا اینکه با ورود به طراحی مستقیم و موفقیت در این زمینه به روزهای اوج خود رسید. حال با یک صنعت دفاعی خلاق و مولد مواجه هستیم که محصولاتی استراتژیک با طراحی و ساخت منحصربفرد دارد؛ از اسلحه و مهمات گرفته تا نفربر و تانک و از ادوات دریایی گرفته تا جنگنده و هلی‌کوپتر، از سامانه‌های راداری و پدافندی گرفته تا موشک‌های گوناگونی با بردهای مختلف (کوتاه و بلند) و با کاربری‌های گوناگون زمینه به هوا، هوا به زمین، زمین به دریا و…
با توجه به سیاست اصولی جمهوری اسلامی از عدم ورود پیش‌دستانه به درگیری نظامی با کشورهای دیگر ممکن است این پرسش مطرح شود که این همه تمرکز بر سر توسعه توان نظامی چه وجهی دارد و چه هدفی را دنبال می‌کند؟ به عبارت دیگر این پرسش مطرح می‌شود که چه مناسبتی میان آن سیاست اصولی و این رویکرد نظام در زمینه صنایع نظامی و دفاعی برقرار است؟ پاسخ به این پرسش دشوار نیست؛ کشوری که قصد تهاجم ندارد لزوما مصون از تهاجم نیست، خصوصا اگر بنای او بر استقلال و عدم همراهی با الگوی جهانی سلطه باشد.
با مروری گذرا بر روند تحولات چهار دهه گذشته می‌بینیم که نظام اسلامی و مردم ایران از همان قدم‌های نخستینِ بعد از انقلاب اسلامی هدف خصومت دشمنان در زمینه امنیت مرزها و شهرها بوده‌اند. شاه‌بیت این خصومت، هشت سال جنگ تحمیلی بوده که در آن همه قدرت‌های جهانی به صدام کمک کردند تا نظام نوپای اسلامی را شکست دهد و خاک ایران را به اشغال درآورد.پس از جنگ نیز سایه تهدید نظامی و امنیتی هرگز از سر این کشور برداشته نشده و موضع خصمانه دشمنان همچنان پابرجاست.
در چنین شرایطی و با وجود امنیتی که در کشور برقرار است چه داشته یا داشته‌هایی را می‌توان به عنوان بازدارنده که کشور را از گرفتار آمدن در آتش جنگ و تهاجم در امان نگاه داشته معرفی کرد؟
بی‌گمان و به تصریح اهل فن یکی از مهمترین عوامل، بنیه دفاعی و تهاجمی کشور است؛ آن هم با قید استقلال و خودکفایی ایران در طراحی و ساخت بسیاری از ادوات استراتژیک جنگی.
امید است مسئولین کشور با درک صحیح از اهمیت و حساسیت این موضوع از برخورد سیاسی و تبلیغاتی با چنین مسائلی که جنبه ملی و حیاتی دارد پرهیز داشته باشند.
لازم است به این تذکر الهی توجه داشته باشیم که: «وَدَّ الَّذِینَ کَفَرُوا لَوْ تَغْفُلُونَ عَنْ أَسْلِحَتِکُمْ وَأَمْتِعَتِکُمْ فَیَمِیلُونَ عَلَیْکُمْ مَیْلَهً وَاحِدَهً وَلَا جُنَاحَ عَلَیْکُمْ إِنْ کَانَ بِکُمْ أَذًى مِنْ مَطَرٍ أَوْ کُنْتُمْ مَرْضَىٰ أَنْ تَضَعُوا أَسْلِحَتَکُمْ وَخُذُوا حِذْرَکُمْ» ﴿نساء/۱۰۲﴾؛ کافران آرزو و انتظار دارند که شما از اسلحه و اسباب خود غفلت کنید تا ناگهان یکباره بر شما حمله ور شوند. و چنانچه بارانی یا مرضی شما را از برگرفتن سلاح به رنج اندازد باکی نیست که اسلحه را فروگذارید ولی از دشمن برحذر باشید.
https://sharghpress.com/?p=56649
