سهل انگاری در پاسخ به پتانسیل های موجود انسانی در شرق مازندران سبب گردید که در نگاه اول شاهد کوچ قشر فرهیخته به مناطق دیگر کشور و حتی جهان باشیم و متاسفانه عدم برنامه ریزی صحیح برای اشتغال و امکانات موجب شد شهرستانهای شرقی مازندران با پدیده فرار نخبگان به صورت جدی درگیر باشند.

m.mobara17شرق پرس-محمد مبرا: مازندران را اگر از لحاظ جغرافیایی به سه منطقه تقسیم کنیم ، علی القاعده پنج شهرستان گلوگاه ، بهشهر، نکا، میاندورود(سورک) و ساری مرکز استان در قسمت شرقی استان واقع می شوند. شهرستانهایی که نه تنها به لحاظ جغرافیایی بلکه به لحاظ فرهنگی نیز بسیار به هم نزدیک هستند.

شرق استان علی رقم جمعیت قابل توجه و سرمایه های انسانی ،مواهب طبیعی،کشاورزی ، معدن وسبقه تمدنی و تاریخی ، انصافاً به جهت امکانات ،اشتغال و رفاه عمومی وضعیت مناسبی ندارد .

اگر کمی نگاه واقع بینانه ای به آمارها داشته باشیم سهم شهرستانهای شرقی در تولید محصولات کشاورزی و دامی و دیگر اقلام استراتژیک مورد نیاز جامعه و همچنین تولید علم و استعدادهای ورزشی و هنری به میزانی هست که نگاه جدی تر مسئولان و برنامه ریزان را بطلبد .

سهل انگاری در پاسخ به پتانسیل های موجود انسانی سبب گردید که در نگاه اول شاهد کوچ قشر فرهیخته به مناطق دیگر و برخوردارتر باشیم و متاسفانه عدم برنامه ریزی صحیح برای اشتغال و پایه ریزی صنایع سازگار با طبیعت حساس منطقه سبب گردیده که شهرستانهای شرقی در طول سالیان گذشته با پدیده فرار نخبگان به صورت جدی درگیر باشند ، فرار تلخی که باعث شد مردم منطقه این واقعیت را بپذیرند که به محض شکوفایی استعدادهای فرزندان، بخاطر عدم بستر سازی مناسب باید منتظر کوچ آنان به کلانشهرها و یا حتی خارج از کشور باشند.

جدای از مشکلات مربوط به اشتغال ، اثبات  عدم برخورداری شرق مازندران با چند مصداق ساده قابل بیان است. از مشکلات ورزشی این منطقه از استان می توان به این نکته اشاره کرد که علی رغم حضور جوانان ورزشکار در خیلی از میادین بزرگ و جهانی  و کسب مدالهای با ارزش برای کشور در عرصه بین المللی همچنین حضور فوتبالیست های جویای نام و پر انگیزه در سطوح بالا  اما می بینیم که حتی یک ورزشگاه با چمن مناسب و در خور شان در شرق استان دیده نمی شود و استخر و سالن ورزشی نیز یا در برخی از این شهرستانها وجود ندارد و یا بسیار اندک و غیر قابل مقایسه با جمعیت و نیاز این شهرستانها است.

 در بعد فرهنگی نیز وضعیت بهتر نیست چراکه عدم وجود سینما ، پارک و شهر بازی مناسب و فضاهای تفریحی دیگر موجب تغییر معنا دار آمارهای اعتیاد جوانان گردیده است . در مسائل اعتقادی و مذهبی همین نکته کافیست که بگوئیم عملیات ساخت مصلی این شهرها  سالهاست بر زمین مانده و تبدیل به اولویت دست چندم مسئولین شده است.

 تمامی این موارد در نکته ای دیگر مشهود تر است و آن اینکه با وجود توریستی بودن مازندران و تمایل گردشگران برای بازدید از مازندران، اما در عمل می بینیم که بخاطر کم توجهی و چهره نه چندان مناسب شهرستانهای شرقی جذب توریست و درآمدهای آن با مشکلات جدی روبرو است و عموماً دیده می شود که مسافران ترجیح می دهند بخاطر وجود هتلها و ویلاها ، اماکن زیبا و امکانات مناسب و مکانهای مناسب گردشگری از غرب استان بازدید کنند و از این رو در بیشتر موارد نهایتاً ساری نقطه پایان مسافرت گردشگران به استان مازندران دیده می شود ،و شرق استان در برخی موارد فقط راه عبوی است برای رسیدن به استان خراسان و این یعنی محرومیت شرق استان از فواعد جذب توریسم  و گردشگر که با توجه به استعدادهای بالقوه منطقه به هیچ وجه پذیرفتنی نیست.

   به نظر می آید با توجه به عدم توسعه مناسب شرق مازندران باید مسئولین محلی ، استانی و کشوری  نگاه ویژه و برنامه محوری برای رشد سریع تر این شهرستانها داشته باشند و با نگاه اینگونه ، از طرفی  رضایتمندی مردم را داشته باشند و از طرف دیگر هم بر مشکلات اشتغال فائق آیند و هم درآمدهای منطقه و استان را افزایش دهند.

سردبیر