شرق پرس: جواد گلپایگانی(آتقی) بازیگر سریال خاطره انگیز آیینه عبرت, سالهای زیادی را بخاطر مسئله دیه در زندان سپری کرد و اکنون پس از آن خاطرات تلخ به همت خیرین از زندان آزاد شد, در ادامه گفتگوی راه مردم را با این بازیگر سالهای دور می خوانید
آقای گلپایگانی خودتان شروع کنید و از ماجرای این سال هایی که در زندان بودید برایمان بگویید؟
– به دلیل بدهی هایی که اواخر دهه ۷۰ داشتم راهی زندان شدم و دقیقا ۱۴ سال زندان بودم و ۲ سال هم دادگاهی شدم. در نتیجه روی هم رفته ۱۶ سال گرفتار اوین بودم.من به هیچ احدی بدهکار نبودم اما بد شانسی آوردم و بعد هم زندان رفتم. ماجرا از این قرار است که اواخر دهه هفتاد تصادف کردم که طی این تصادف یک نفر کشته و دیگری به شدت زخمی شد و چون ماشینی که سوار بودم بیمه نداشت و پولی نداشتم که بیمه را پرداخت کنم به زندان رفتم. در همان زمان من یک بنگاه خرید و فروش ماشین داشتم که به صورت نسیه ماشین ها را به مردم می فروختم درست مثل همین حالا که فروش نسیه ماشین ها را لیزینگ می گویند و چون نسیه ماشین می فروختم دست مردم چک داشتم. وقتی به زندان رفتم نتوانستم تعهداتی که به مردم داشتم ادا کنم بنابراین مجموع بدهی هایی که به مردم داشتم به اسم کلاهبرداری همه جا گفته شد درحالی که من کلاهبردار نبودم فقط بدشانسی آوردم.از آن زمان هم نتوانستم زندگی خوبی داشته باشم و همه زندگی ام از هم پاشید مجبور شدم خونه ام را بفروشم، اموالم مصادره شد، خانواده ام بی سر و سامان شدند و بچه هایم ترک تحصیل کردند. البته همسرم در این مدت خیلی زحمت کشید و بچه ها را با مشکلات مالی بسیار بزرگ کرد. یکی از دخترانم ازدواج کرده و یک نوه شیرین زبان دارم اما دو فرزند دیگرم با ما زندگی می کنند.
دوست دارید بعد از این همه سال چه کارگردانی برای بازی در چه نقشی به شما پیشنهاد کار دهد؟
– برای من فرقی نمی کند با کدام کارگردان کار کنم. من یک بازیگرم و یک بازیگر دوست دارد با کارگردان های خوب کار کند. من قبلا با آقای علایی که خدا رحمتش کند فیلم «نقطه ضعف» و با آقای میرلوحی هم فیلم «شیلات» را کار کردم. الان هم دوست دارم با همه کارگردان ها کار کنم.
پس هنوزم دوست دارید بازی کنید؟
– آرزو دارم به سینما برگردم. اصلا عشق من سینما است چون سینما در خون من است و هر کسی که سینما درخونش باشد دوست دارد به سینما برگردد پس من هم دوست دارم به حرفه اصلی ام یعنی بازیگری برگردم.
هنوز هم در خود توانایی برگشت به عرصه بازیگری را می بینید؟
– بله می بینم. انشاءالله و به یاری خدا برمی گردم.
بیشتر مردم شما را در نقش «آتقی» بازیگر سریال «آینه عبرت» در دهه ۶۰ می شناسند. الان دوست دارید نقش های دیگر را تجربه کنید یا همان شخصیت مشابه «آتقی» را دوست دارید؟
– اینکه می گویید بازی من توسط مردم دیده شده دلیل دارد. وقتی کار خوب باشد سر زبان ها می افتد و آقای شاه محمدی در سریال «آینه عبرت» خط خوبی را پیش گرفته بود اما متاسفانه یک دفعه قطعش کرد و سراغ سوژه های دیگر رفت. در زمان پخش این سریال خیابان ها خلوت می شد و به گواه خیلی ها گرانترین آگهی های بازرگانی تلویزیون وقت در حین پخش این سریال بود .اکثر فیلم های من یک مثل «نقطه ضعف»، «شیلات»، «عصیانگران»، «مزدوران» یک خط سیاسی داشت و خودم هم دوست داشتم داستای های سیاسی را بازی کنم. ولی الان دوست دارم در هر نقش و هر دسته بندی که فیلم ها دارند بازی کنم. حالا نقش معتاد باشد یا نقش یک آدم جدی.
در حبس که بودید از جریان های سینمایی با خبر می شدید؟
– اغلب توسط روزنامه ها و مجلات سینمایی که مطالعه می کردم اطلاعات سینمایی به دست می آوردم و در زندان بخش فرهنگی وجود داشت که روزنامه و مجله در اختیار ما می گذاشت. خود من در بخش فرهنگی در زندان کار کردم و فیلم می ساختم.
واقعا؟
– بله.
چه فیلم هایی با چه موضوعاتی ساختید؟
– فیلم های مستند درباره اتفاق هایی که در زندان می افتاد می ساختم که «هشدارها» نام داشت.
چه اتفاق هایی را به عنوان سوژه فیلم های مستندی که می ساختید انتخاب می کردید؟
– سوژه فیلم هایی که می ساختم درباره کلاهبرداری هایی که در زندانیان از هم می کردند، بود. این فیلم ها جشنواره هم رفت و برنده شد حتی آقای ایزدپرست که آن زمان رئیس فرهنگی زندان اوین بود جایزه های فیلم های مرا دریافت می کرد و به من می گفت که فیلم هایی که ساختم برنده شدند.
در تمام سالهایی که حبس بودید از هنرمندان کسی به سراغ شما آمد؟
– بله . همان اوایل که به زندان افتاده بودم بعضی هنرمندان مثل داود رشیدی، محمدعلی کشاورز، حسین زندباف به دیدنم آمدند. فریبرز عرب نیا و عسل بدیعی هم می آمدند حتی یکبار هم خانم بدیعی برای من در زندان پول فرستاد. روحش شاد باشد.
کدام یک از هنرمندان شما را دلداری می دادند؟
– سینما و آدم های این حرفه خیلی بی معرفت هستند چون جز همان اوایل که در زندان بود همان هنرمندانی که اسم بردم سراغ مرا گرفتند و جز آنها هیچ کس به دیدنم نیامد و در مدت این ۱۴ سال کسی از اهالی سینما و تلویزیون حالی از من نپرسید و فقط مسئولان زندان بودند که مرا دلداری می دادند.
از اهالی سینما گله دارید؟
– گله ندارم ! (بغض می کند ) … از هیچکس گله ندارم. اما خواهش می کنم فضا را برای کار کردن من باز کنند. من سالها از کارم دور بوده ام و آرزو دارم دوباره برگردم و به مردم خدمت کنم . شاید باورتان نشود که بگویم دلم لک زده است برای بازی کردن و تشنه ی جلوی دوربین رفتن هستم.
پیشنهاد خاصی برای کار دارید؟
– طی همین هفته ای که آزاد شده ام یک تله فیلم پیشنهاد شده که شاید بزودی با این کار دوباره پس از سالها استارت بزنم. اما در زندان که بودم فیلمنامه هایی نوشتم که دوست دارم آن فیلمنامه ها را بسازم. البته به دلیل فشارهایی که به من وارد شده در طول همه این سالها، صدایم را از دست دادم، سه سکته کردم و سه تا از رگ های قلبم احتیاج به جراحی دارد و دستم هم فلج شده است. اما اگر پیشنهادی برای بازی داشته باشم سعی می کنم کارم را به بهترین شکل انجام دهم.
از مسئولین وزارت ارشاد و خانه سینما با شما تماسی داشته اند؟
متاسفانه مدیران خانه سینما در دسترس نیستند ! همانطور که گفتم قلبم احتیاج به جراحی دارد که هزینه بالایی دارد و این در حالی است که پس از سال ها عضویت در این تشکل صنفی سراغی از ما که نمی گیرند هیچ ؛ ما را هم بیمه نکرده اند که حداقل در دوران از کارافتادگی بتوانیم از آن استفاده کنیم. “هر آنکه از دیده برفت از یاد برفت .” اما بی انصافی است که از آقای جنتی وزیر محترم ارشاد نامی نبرم چون ایشان فردی اخلاق گرا و لایق هستند و ایشان را به خوبی می شناسم. امیدوارم بزودی بتوانم خدمت ایشان برسم و از نزدیک دیدار کنم.
در حین پخش سریال آینه عبرت شایعه شده بود که شما واقعا یک فرد معتاد هستید که توانستید نقش “آتقی” را به خوبی ایفا کنید . تایید می کنید؟
باور کنید من به غیر از سیگار لب به چیز دیگری نزده ام و آن نقش را عاشقانه بازی کردم و از اینکه طی این چند روز که از زندان برگشته ام و مردم در کوچه و خیابان نسبت به من و نقش آتقی محبت داشته اند بی نهایت ممنون و قدردان شان هستم.
در پایان حرف دیگری دارید؟
از شما و روزنامه راه مردم بسیار ممنونم که حال من را پرسیدید . همچنین از خیران شهرم گلپایگان که مشکل مالی من را حل کردند و موجبات آزادی بنده را رقم زدند کمال تشکر را دارم. از همین جا از دکتر حمید عبیری، رضا صفوی، امیر اسعدی و … که از خیران گلپایگان هستند تشکر می کنم که برای انجام کار های خیر از جمله حل مشکل من پیشقدم شدند./ راه مردم
