شرق پرس: علامه حاج شیخ ابوالحسن ایازی(ره) در سال ۱۳۱۰ هجری شمسی در شهر رستمکلا به دنیا آمد، پدرش مرحوم آیتالله حاج شیخ حیدر ایازی(ره) خود از روحانیون بهنام مازندران بود و با سعه صدر فرزندش را به آموزش علوم دینی رهنمون ساخت.
«ابوالحسن» با کنجکاوی، فهم و درکی بالاتر از سن و سال خود پس از یادگیری مراحل ابتدایی تحصیل، وارد حوزه علمیه کوهستان در شهر رستمکلا شد که مدیریت آن را عالم وارسته آیتالله محمد کوهستانی بر عهده داشت.
وی در محضر این استاد و معلم اخلاق، دریچههای تازهای از علم و اخلاق را آموخت و با پشتوانه علمی قوی به حوزه علمیه ساری و سپس به حوزه علمیه قم رفت و در آنجا از محضر اساتید بزرگ عالم شیعه همچون امام خمینی(ره)، آیتالله بروجردی و علامه طباطبایی بهره برد.
وی پس از ۱۲ سال تحصیل و رسیدن به درجهای از درجات عالی فهم و کمال، به پیشنهاد استادش آیتالله کوهستانی وارد حوزه علمیه نجف شد و هشت سال تمام را در محضر آیات عظام سیدمحسن حکیم، سیدابوالقاسم خویی، سیدمحمود شاهرودی، میرزاباقر زنجانی، و میرزاهاشم آملی به یادگیری علوم دینی پرداخت.
سرانجام در ۳۰ سالگی و با کولهباری از تجربیات ارزشمند به درجه اجتهاد رسید اما این سطح از تحصیل را که هر طلبهای آرزوی آن را دارد، از دوستان و نزدیکانش پنهان داشت.
وی در ۱۳۴۱ شمسی به زادگاهش رستمکلا بازگشت و در همان سال بانی تاسیس حوزه علمیه «جعفریه» در این شهر شد.
این عالم بزرگوار که از محضر اساتید بهنام کسب فیض کرده بود، همانند یک راهبلد و پیامبری در میان امت به راهنمایی و ارشاد و رفع مشکلات مردم پرداخت و همگان را شیفته خود کرد.
او همانند استادش آنقدر سادهزیست و مردمی بود که به همین خاطر وی را نیز «آقاجان» صدا میزدند.
علامه ایازی(ره) مدت ۴۰ سال از عمر شریف خود را در راه تعلیم و تربیت طلاب جوان و انساندوستی و خداشناسی کرد و در این مدت، ۴ هزار روحانی را تقدیم اسلام داشت.
آن عالم بزرگوار مکتب شیعه، در ۲۶ اسفند ۱۳۸۰ برابر با سوم محرم ۱۴۲۳ در سن ۷۰ سالگی به علت بیماری، دعوت حق را لبیک گفت.
بارگاه آن یگانه دوران در قلب شهر رستمکلا در حوزه علمیه جعفریه و در جوار مسجد جامع قرار دارد.
در ۱۲ سال گذشته، هر سال باشکوهتر از سال قبل مراسم سالگرد آیتالله علامه شیخ ابوالحسن ایازی در رستمکلا برگزار میشود.
هر سال که میگذرد ابعاد وجودی تازهتری از این عالم بزرگوار بر همگان روشن میشود و همین است که هر ساله بیش از گذشته، مشتاقان وی از سراسر ایران اسلامی در حوزه علمیه گرد هم میآیند تا حرمت استاد علم و اخلاق و خداشناسی را به جا بیاورند.
او همانند طلای ناب، گرانقیمت و خواستنی است و گذر زمان از ارزش و عیار او نمیکاهد.
سعدیا! مرد نکونام نمیرد هرگز/ مرده آن است که نامش به نکویی نبرند
فارس