نی نوازی چوپانی نوعی موسیقی سنتی است که در گوشه و کنار مازندران همچنان بین چوپانان مازندران رواج دارد و دلگویه هایشان را در نی می دمند اما این روزها در حال فراموشی است.
به گزارش شرق پرس، نی نوازی شاید در بیشتر روستاهای ایران و در هرجاییکه دامی باشد و چوپانی، رواج داشته و چوپانانی که اهل دل هستند، نفس خود را درون لله وا دمیده و صدای زیبای نی چوپانی را به گوش طبیعت می رسانند به طوریکه حتی گوسفندان با شنیدن صدای نی آرام شده و به دور چوپان حلقه می زنند.
حسینعلی امین چورته پیرمرد ۸۳ ساله ی مازندرانی یکی از کسانی است که از ۱۰ سالگی در این عرصه فعال است. وی که متولد ۱۳۱۱ در روستای چورته است، می گوید: وقتی انسان دلش از کسی یا چیزی می گیرد و شروع به نواختن نی می کند دیگر این نی است که سوز و گداز درون نوازنده را به بیرون می ریزد و انگار نفس نوازنده دیگر کاره ای نیست و اینگونه است، پس از نواختن آن، دلت خالی از هرگونه غم و روحت آرام می شود.
امین چورته افزود: از کودکی در بسیاری از شب نشینی ها، عروسی ها و مراسم های سنتی چون آیین ترما سینزه نی نواختم و برای آموختن این ساز، استادم طبیعت بود و کوه، جنگل و دام.
وی اضافه کرد: نواختن نی دل را عاری از هرگونه کینه، عقده و ناخالصی می کند و این تجربه ای است که سالها پیش اندوختم و سازم را به همین دلیل بسیار دوست دارم.
این پیرمرد با صفا که ساکن روستای لتر مازندران است، ادامه داد: من در طی سالها آموختم که چگونه با نواختن نی، شادی ها، دردها، کینه ها و تمامی داشته و نداشته های دلم را با نفسی در نی می ریزم و همراه با صدایی خوش به بیرون بریزم و این است راز آرامش من.
وی که در بسیاری از مراسم های سنتی و بومی در شهرستان ها و استانهای همجوار و حتی در پایتخت و استان کرمان برنامه اجرا کرده است، گفت: گوسفند دخان، نی چوپانی، کشتی نوا، عروس و مادر شوهر (ووی و شومار) ولگ سری (برگ سری)، زرد میلجه و شتر خوانی و … انواع قطعه هایی است که با نی گالشی و یا چوپانی می توان نواخت و هرکدام کاربرد خاص خود را دارد.
امین چورته با اشاره به سختی نواختن سازهای بادی از جمله نی، اظهار داشت: جوانان امروزی علاقه ای به اینگونه سازها ندارند و بیشترین نی نوازی در منطقه غرب مازندران و غرب گیلان به روش دشتی دیلمانی است.
وی با آرامش خاصی گفت: از همه مسئولین راضی هستم و هیچ انتظاری ندارم اما ای کاش در سیستم آموزش و پرورش کشور طوری برنامه ریزی شود که فرزندان ایران زمین علاوه بر تحصیل، موسیقی سنتی را هم بیاموزند زیرا آن غذای روح و جلای دل است.