این نکته قبول که در پایتخت4 فی‌البداهه‌ها و تیکه‌های انداخته شده که موجب سرگرمی مقطعی مخاطبان سریال می‌شود اما نمی‌شود به هر قیمتی تاژ را در چشم‌های مخاطب فرو کرد و هی فشارش داد.

paytakht4-16

 

 

 

شرق پرس: پایتخت۴ تقریبا به نیمه رسیده است. اینک مجال خوبی است که بتوان نکته‌هایی راجع به آن گفت. ۲۰ فروردین با سر و صدای رسانه‌ای تصمیم به ساخت سری چهارم مجموعه پایتخت گرفته شد.

 

 

 

سریالی که تا چند وقت همه را در بیان و لفظ، نقی و ارسطو می‌کند و به واسطه هوشمندی محسن تنابنده (ستون اصلی سریال) از جنس مردم است و قابل درک. البت در سه سری گذشته.

 

مهم‌ترین ایرادی که در فضای مجازی تا به حال به آن پرداخته شده است، فاصله گرفتن فضای شخصیت‌ها از بطن قابل فهم برای جامعه است.

 

 قهرمان جهان، راننده بین‌المللی ترانزیت، عضو شورای شهر، نماینده اعزامی به آفریقا و … که قابل تعمیم به فضای ثابت رشد اجتماعی نیست.

 

این نکته قبول که فی‌البداهه‌ها و تیکه‌های انداخته شده(خواندن عسل بانو و دادن امتیاز ۹ از ۱۰ بعد از صرف غذا و …) موجب سرگرمی مقطعی مخاطبان سریال می‌شود و این برای آن‌هایی که به دمی فراغت و لبخند از خستگی‌های بی‌پایان روزمره نیاز دارند، حکم معجزه پیدا می‌کند، اما نمی‌شود به هر قیمتی تاژ را در چشم‌های مخاطب فرو کرد و هی فشارش داد.

 

مخلص کلام آن که پایتخت۴، حاصل یک دورهمی باعجله است و فاقد هیچ داستانی. بسته به حال روز محسن تنابنده و خشایارالوند موقعیت‌هایی تعریف شده که بسیاری‌شان ارتباطی هم با هم ندارند.

 

 این که بهبود از شاخ آفریقا تصمیم به فروش طبقه بالای خانه‌اش می‌گیرد و مشتری از تهران می‌فرستد و همه‎ی آقایان پشت و جلوی شاسی بلند سوار می‌شوند که معامله را جوش بدهند فقط بنر مزین به تاژ آویزان از ساختمان نیمه کاره را کم دارد. مخاطب باید ببیند و بگردد کجا کسی تیکه‎ای می‎اندازد که بخندد و دلش خنک شود.

 

ای کاش این تیکه‎های ریز و درشت خوب، در بطن داستانی محکم و جذاب تعریف می‌شد و ما چه بسیار نویسندگان حاذقی داریم که تخصصشان و معیشتشان کلمه و داستان است که می‌توانستند کمک کنند و خوب بنویسند تا دیگران خوب بسازند.

امیر اسماعیلی-کارشناس ارشد علوم ارتباطات و رسانه

 

 

 

پارسینه