به گزارش شرق پرس, مردی که محکوم به مرگ بود، با گذشت اولیای دم آن‌هم بنا به شرایطی، زندگی دوباره‌ای یافت، اما قبول شرطی که برای او سنگین تمام شد، او را بار دیگر به طناب دار نزدیک کرده است، حالا خانواده او چشم امید به کمک خیران دوخته‌اند.
فارس نوشت: در سال ۸۷، در جریان یک درگیری دسته‌جمعی، مردی حدود ۶۰ ساله به ضرب چاقو کشته شد، متهم اصلی پس از ۴۰ روز بازداشت شد و به جرم خود اعتراف کرد و سال گذشته حکم اعدام او از سوی دادگاه مربوطه اعلام شد.
در صبح یکی از روزهای اردیبهشت‌ماه ۹۳ که طناب دار بر گردن فرد محکوم به اعدام سنگینی می‌کرد؛ به ناگاه در لحظات آخر، اولیای دم رضایت دادند تا بنا به شروطی، از قصاص او درگذرند.
(م.ذ) فرد محکوم به اعدام و خانواده‌اش، پیشنهاد پرداخت دیه ۵۰۰ میلیون تومانی در مدت یک‌سال و خروج همسر و فرزندانش از شهر «سورک» شهرستان میاندورود را پذیرفتند.
حالا اردیبهشت ۹۴ نزدیک است و تامین مبلغ درخواست شده، حتی به نصف نیز نرسیده، فرد متهم در زندان است و این روزها، زمان برای او به تندی می‌گذرد، او از طرفی، هر لحظه طناب دار را بر گردن خود می‌بیند و از طرفی به تامین مبلغ تعهد شده امیدوار است.
همسر (م.ذ) در گفت‌وگو با فارس در ساری، گفت: سال ۸۷ بود که در حاشیه یک مراسم عروسی، درگیری لفظی بین همسر او و پسر مقتول شکل گرفت، این درگیری پس از دو ساعت، تکرار شد و پس از آن نیز پسر مقتول به همراه پدر و تعدادی از دوستان و آشنایانش به منزل آنها آمدند و درگیری شدت بیشتری یافت، در جریان این درگیری نیز مرد ۶۰ ساله با ضربه چاقو کشته شد.
وی اظهار کرد: در این درگیری، حدود ۴۰ نفر بازداشت و مورد بازجویی قرار گرفتند که همسرش به عنوان متهم و مظنون اصلی شناخته شد و پس از ۴۰ روز بازداشت، قتل مرد را به گردن گرفت.
این زن با بیان اینکه همسرش حدود هشت سال است که در زندان به سر می‌برد، افزود: سال گذشته حکم اعدام او ابلاغ شد و در یکی از روزهای اردیبهشت‌ماه ۹۳ در حالی که طناب دار بر گردن او گذاشته شده و مامور نیز در حال اجرای حکم بود، خانواده مقتول اعلام کردند که اگر همسرم شروط آنها را قبول کند، از اعدام او صرف‌نظر می‌کنند.
همسر این فرد محکوم به اعدام، ادامه داد: پرداخت ۵۰۰ میلیون تومان دیه تا اردیبهشت ۹۴، یکی از شرط‌های آن خانواده بود که در آن شرایط اگر میلیاردها تومان نیز درخواست می‌کردند، ما قبول می‌کردیم زیرا مسئله جان یک انسان در میان بود، اما حالا هنوز مبلغ پول‌هایی که جمع‌آوری کردیم، حتی به ۲۰۰ میلیون تومان نیز نرسیده است و این در حالی است که خانواده مقتول، تمام مبلغ مشروط را مطالبه می‌کند.
وی با بیان اینکه در خانه مردم کار می‌کنم و دو فرزند دختر ۱۵ و ۱۱ ساله و یک پسر هفت ساله دارم، افزود: وقتی پسرم دو ماهه بود، همسرم به زندان افتاد و اکنون او کلاس اول دبستان است، در خانه‌ای اجاره‌ای زندگی می‌کنم و خود نیز بیمار هستم.
این زن درمانده با اذعان به اینکه دیگر توانایی کار کردن ندارد و از طرفی می‌داند که حق با خانواده مقتول است، گفت: امیدوارم که مردم خیّر و نیک‌اندیش بتوانند من و خانواده‌ام را از این مشکل بزرگ نجات دهند.
