هر دو جریان سیاسی اصلاح طلب و اصولگرا به عنوان دو عنصر انکار ناپذیر در عرصه سیاست داخلی برای فعالیت‌های انتخاباتی نیاز به وحدت درون گروهی و بستر مناسب فعالیت‌های سیاسی دارند.

با وجود اینکه دعوت به وحدت و انسجام ملی، حرف تازه ایی نیست و از ابتدای انقلاب تا کنون همه دولت با هر خط و مشی و عملکردی در این خصوص بسیار حرف زده و شعار داده‌اند؛ شاهدیم که واقعیت سیاسی جامعه ما چیز دیگری است و همیشه در شرایط حساس و زمان‌های خاص با عدم وحدت و یکپارچکی مواجه می‌شویم.

دستیابی به وحدت ملی نیازمند شناخت عمیق از جامعه، فرهنگ، تاریخ و ویژگی‌های ملی و دینی هر کشوری است و می‌توان گفت که نظامهای سیاسی هم در جهت دهی و سمت و سودهی ملت‌ها در راستای تامین وحدت ملی نقش دارند. نظام جمهوری اسلامی به عنوان یک نمونه موفق از مردم سالاری دینی در این جهت بسیار تلاش کرده اما هنوز تا مقصد مسیر طولانی در پیش دارد.

از همین رو مقام معظم رهبری بعد از اتفاقات ۸۸ استراتژی جذب حداکثری و دفع حداقلی را مطرح کردند. این استراتژی که بدون شک به وحدت ملی می‌انجامد چندی قبل نیز از سوی رییس دولت اعتدالی مورد تاکید قرار گرفت.

فرارو در ادامه می نویسد اکنون در آستانه انتخاباتی دیگر و با توجه به ضرورت غیر قابل انکار وحدت ملی که می‌تواند از راه جذب حداکثری و دفع حداقلی محقق شود؛ خوب است که با نگاهی به عوامل زمینه ساز برای طرح این اصل مهم و ضروری، راهکار و شیوه‌های تحقق آن را نیز مدنظر قرار دهیم.