اساس پرنده‌نگری، مستلزم نوعی آمیزش و همراهی با طبیعت است؛ چه آنکه در زمان نگاه کردن به پرندگان حتی باید قدم‌ها را در میان درختان و بر سطح برگ‌ها آرام برداشت که مبادا با یک حرکت غیرطبیعی و اشتباه، فرصتی منحصربه‌فرد برای دیدن پرنده از دست برود.